Ο Κωνσταντίνος, ετών 23, είναι γέννημα – θρέμμα Λαρισαίος. Εδώ και πέντε χρόνια σπουδάζει στην Πάτρα πολιτικός μηχανικός και ήρθε και φέτος η ώρα να επιστρέψει στη Λάρισα, για τις ημέρες των γιορτών: Συγκεκριμένα για τα Χριστούγεννα, γιατί ως φοιτητής πέμπτου έτους, έχει κανονίσει να κάνει πρωτοχρονιά στην Πάτρα με τους κολλητούς του… Άλλωστε, είναι η τελευταία χρονιά που θα είναι στην Πάτρα…Ή μάλλον η τελευταία, διότι χρωστάει 10 μαθήματα, αλλά λέει ότι χρωστάει 3.
Περιμένει πως και πως, λοιπόν, να γυρίσει στη βάση του, να φάει επιτέλους σπιτικό φαγητό, διότι έχει ξεχάσει, τι γεύση έχουν οι φακές και το σπανακόρυζο στην πρωτεύουσα της Αχαΐας, όπου τον έχουν μάθει όλα τα φαγάδικα της περιοχής του… Να δει τον μικρότερο αδερφό του, που είναι γ’ Λυκείου και είναι σε τροχιά πανελληνίων, τους γονείς του και φυσικά τους παππούδες του.. Τι ωραία, γιορτή που είναι τα Χριστούγεννα! Οικογενειακή γιορτή, μια μοναδική ευκαιρία για ανταλλαγή ελεύθερων απόψεων, ιδεών, και κυρίως δημιουργικών συζητήσεων, μεταξύ των μελών της οικογένειας…
Το πρωί της 25ης Δεκεμβρίου, το Χριστουγεννιάτικό τραπέζι είναι έτοιμο… Η μαμά με τη μαμά της, λίγο πριν καθίσουν στο τραπέζι, συνεχίζουν να βγάζουν πιάτα από το φούρνο, από το ψυγείο, από το μπαλκόνι….Γενικώς, από όποιο πιθανό μέρος του σπιτιού, μπορεί να βγει φαγητό…Ίσως να περιμένει και παραγγελία από κάποιο ψητοπωλείο, διότι στο μυαλό της μαμάς και των γιαγιάδων του Κωνσταντίνου, το φαγητό δεν είναι ποτέ αρκετό για να χορτάσει η οικογένεια… Ειδικά τα Χριστούγεννα… Λες και τα Χριστούγεννα, η οικογένεια πεινάει περισσότερο ή λες και τα 8 άτομα της οικογένειας, την περίοδο των γιορτών διπλασιάζονται…
Βέβαια, ο μπαμπάς και οι παππούδες τρώνε για έξι άτομα, και μετά η γιαγιά (η μαμά του μπαμπά) τρέχει να μετρήσει την πίεση του παππού και να του δώσει το χάπι γιατί έφαγε και ήπιε πολύ! Τουλάχιστον, για καμιά εβδομάδα, έχουν βρει το θέμα συζήτησής τους! Με τη γιαγιά να μην μπορεί να ηρεμήσει, που δεν κατάφερε να βάλει όριο στο πιοτό και το φαγητό του παππού! Η σχέση τους έτσι ξαναζεσταίνεται! Αποκτάει εκ νέου νόημα!
Η μαμά του μπαμπά είναι μεγάλη «persona»! Τα ξέρει όλα και είναι περήφανη! Ξέρει αυτά που την αφορούν, και αυτά που αφορούν τον παππού, ο οποίος τα τελευταία χρόνια δεν πολυακούει, αλλά δεν χρειάζεται κιόλας γιατί ακούει γι’ αυτόν η γιαγιά. Ξέρει επίσης και αυτά που αφορούν τον μπαμπά και τη μαμά -γι αυτό όλη την ώρα τους «συμβουλεύει» τι πρέπει να κάνουν-. Όμως τελευταία, έχει αναβαθμιστεί και σε επιστήμων! Διότι, έχει άποψη και για αυτά που μαθαίνει ο Κωνσταντίνος στο Πανεπιστήμιο! Τον περιμένει με ανυπομονησία τα Χριστούγεννα, να του πει για τις νέες τάσεις στις οικοδομές, καθότι, την προηγούμενη εβδομάδα, σε ένα «soirée» με τις φίλες της, ενημερώθηκε για όλα τα «τεκταινόμενα» της Λάρισας…Και για την αγορά των ακινήτων! Φτιάχνει όμως υπέροχες πίτες! Κυμαδόπιτες, τυρόπιτες, σπανακόπιτες, ριζόπιτες…Όλες θα τις φέρει τα Χριστούγεννα στο τραπέζι, και θα μαλώνει -με τρόπο με τη συμπεθέρα- ποια τις φτιάχνει καλύτερα! Ιερή στιγμή στο οικογενειακό τραπέζι!
Οι γονείς της μαμάς έχουν καταγωγή από την Ανατολική Ρωμυλία, και μένουν τα τελευταία χρόνια στη Λάρισα. Κατά πως λεν στον Κωνσταντίνο οι υπόλοιποι συγγενείς, ο μπαμπάς της μαμάς κάθε χρόνο, βγάζει δεν βγάζει τις γιορτές, και κάπως έτσι ο παππούς έχει περάσει 10 χρόνια! Παραδοσιακοί άνθρωποι! Τους αρέσει να τηρούν όλα τα έθιμα των Χριστουγέννων…Η γιαγιά όλη την εβδομάδα μαγειρεύει αυτά τα πικάντικα φαγητά, με κορωνίδα στις συνταγές της, το παραδοσιακό χριστουγεννιάτικο φαγητό «Καρβαβίτσα»! Και αφού τα μαγειρέψει όλα, μετά τα μοιράζει! «…Νόστιμα είναι η συμπεθέρα μου αλλά πολύ καυτερά….Δεν κάνει να φάει ο συμπέθερος…Του τα έχει απαγορεύσει ο γιατρός…», λέει με ευγένεια η άλλη γιαγιά, στην οποία υποβόσκει ένας «ωραιότατος ανταγωνισμούλης»!
Ο μπαμπάς του Κωνσταντίνου δεν έχει ακόμη πίεση…Προς το παρόν η σχέση του μπαμπά με τη μαμά σε αυτό το επίπεδο, περιορίζεται στην ερώτηση της μαμάς, όλο ενδιαφέρον: «Μήπως έφαγες πολύ;» με έντονο ωστόσο, βλέμμα… Διαπεραστικό… Γιατί βλέπει τον μπαμπά που έχει αρχίσει να ξεκουμπώνει το πουκάμισο, και δεν βλέπει την ώρα να βάλει τις φόρμες του και να ξαπλώσει….Όμως ο μπαμπάς, αφού διάβασε λίγο εφημερίδα, έφαγε όσο άντεχε -χωρίς να ακούει και πολύ τους διαλόγους στο τραπέζι- σκέφτεται κυρίως 2 πράγματα… Τι ώρα θα πάει για ύπνο και τι ώρα θα παίξει το βράδυ χαρτιά με το γνωστό παρεάκι…
Η μαμά φυσικά δεν προλαβαίνει να φάει από τον αγλέορα που έχει ετοιμάσει, διότι έχει ένα μόνιμο στρες, ότι κάτι δεν έχει πάει καλά με το χριστουγεννιάτικο τραπέζι… Κάτι της έχει ξεφύγει σίγουρα! Δεν έχει κι άδικο βέβαια, καθώς είναι αυτονόητο σε όλους, ότι η μαμά στην προηγούμενη ζωή της, πρέπει να ήταν ο γκουρού της μαγειρικής, του σέρβις, της καθαριότητας, και της διοργάνωσης πάσης φύσεως εκδηλώσεων! Αφού λοιπόν λήξει αυτή η οικογενειακή τελετή, θα καθίσει ήρεμη να τσιμπήσει κάτι, και τα υπόλοιπα θα τα τρώει ο Κωνσταντίνος και ο αδερφός του για καμιά εβδομάδα, όπως γίνεται και με το αρνί το Πάσχα… Μπαινοβγαίνουν τα φαγητά στην κατάψυξη για 5, 6 μέρες…
Και ο Κωνσταντίνος όμως με τον αδερφό του πρέπει να δοκιμάσουν από όλα τα πιάτα! Είναι υποχρεωτικό σύμφωνα με τις γιαγιάδες, οι οποίες στο θέμα του φαγητού των εγγονών, συμφωνούν απόλυτα: «Να φάει το παιδί….Ποιος ξέρει τι τρώει εκεί κάτω στην Πάτρα; Αδύνατο μου φαίνεται…Και ο άλλος ο μικρός…Δίνει εξετάσεις φέτος…Πρέπει να έχει δύναμη…Κουράζεται…» Ας σημειωθεί, ότι το ένα «παιδί» είναι ετών 23 και το άλλο 17,5…Για τη μέση ελληνική οικογένεια, αυτό σημαίνει ότι είναι μωρά ακόμη…Απροστάτευτα όντα…
Συνήθως σε αυτές τις οικογενειακές μαζώξεις, ο Κωνσταντίνος και ο αδερφός του «σερφάρουν στο internet», συνδιαλέγονται στο «messenger» με τα φιλαράκια, ή κοινωνικοποιούνται στα «social media»: facebook (αν και το facebook το θεωρούν πια παρωχημένο), Instagram, tik tok…
Οι γιαγιάδες πολύ αγωνιούν για τα «παιδιά» που τα βλέπουν όλη μέρα πάνω από τα «smart phones». «Κωνσταντίνε μου, έλα να μας πεις καμιά κουβέντα για την Πάτρα…Δεν μας έχεις πει τίποτα…Όλη την ώρα είσαι στο κινητό και παρασύρεις και τον αδερφό σου…», λέει η μαμά της μαμάς…
- Άσε τώρα γιαγιά….Ακούω ένα καινούριο podcast.. Θα τα πούμε σε λίγο (Δηλαδή ποτέ!)
Κανείς στο τραπέζι δεν ξέρει τι ακριβώς είναι το podcast, παρά μόνο ο Κωνσταντίνος και ο αδερφός του…Αλλά τελικά, δεν έχει και τόση σημασία, γιατί όλοι αντιδρούν σαν να ξέρουν τι είναι το podcast, άρα είναι σαν να ξέρουν, και τελικώς ξέρουν!
Και κάπως έτσι, η οικογένεια, οδηγείται στην πολυπόθητη χώνεψη…Πώς να περάσει αλώβητος ο Κωνσταντίνος αυτές τις γιορτές, μεταξύ «Σκύλας και Χάρυβδης»; Όχι ότι δεν απολαμβάνει την οικογενειακή θαλπωρή βέβαια, αλλά αφού φάει τις φακές και το σπανακόρυζο τις πρώτες 2 μέρες, που πραγματικά του έλειψαν, δεν βλέπει την ώρα να επιστρέψει στην Πάτρα, για το πρωτοχρονιάτικο πάρτι με τα φιλαράκια του!
Όπως πολύ εύστοχα είχε αποτυπώσει ο Γιάννης Δαλιανίδης στην ελληνική ταινία του 1962 «Ο ατσίδας», σε αντίστοιχες περιπτώσεις, οικογενειακές σημαντικές στιγμές, τραπέζια, κτλ, πολύ συχνά ισχύει αυτό που με μία ατάκα είχε εκφραστεί δια στόματος Ντίνου Ηλιόπουλου: «…Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα!». Άλλοτε ισχύει μεταφορικά και άλλοτε κυριολεκτικά! Τελικά όμως, ευτυχώς ακόμη είμαστε! Καλά Χριστούγεννα σε όλους μας!
Κατερίνα Δημηνίκου
Ελάτε στην ομάδα μας στο viber για να ενημερώνεστε πρώτοι για τις σημαντικότερες ειδήσεις
