Στην υπηρεσία καθαριότητας του Δήμου Λαρισαίων περιόδευσε ο Πέτρος Κρίκης

Στο προσωρινό αμαξοστάσιο στο Θεσσαλικό όπου φιλοξενείτε προσωρινά η υπηρεσία καθαριότητας του Δήμου Λαρισαίων, περιόδευσε ο υποψήφιος δήμαρχος Λάρισας Κρίκης Πέτρος, συνοδευόμενος από τον υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο και εργαζόμενο του δήμου Ζήση Γκαραλιάκο.

Εκεί επισήμανε για άλλη μια φορά την επιλεκτική ανικανότητα του αστικού κράτους να αντιμετωπίσει ζωτικές ανάγκες του λαού, που η πρόσφατη κακοκαιρία ανάδειξε με το πιο εκκωφαντικό τρόπο. Επισήμανε ότι αποτελεί πολιτική επιλογή και της δημοτικής αρχής Καλογιάννη, όπως και των κυβερνήσεων αλλά και της Ε.Ε. να μην επιλέγονται έργα αντιπλημμυρικής θωράκισης και προστασίας γιατί έχουν ως κριτήριο τη λογική «κόστος-όφελος».

Ταυτόχρονα ανέδειξε την ουσιαστική συμφωνία των κκ. Καλογιάννη – Μαμάκου στο δημοτικό συμβούλιο, όπως και των υπόλοιπων παρατάξεων στις βασικές επιλογές, όπως στην ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών, τις εργασιακές σχέσεις λάστιχο και την φορολεηλασία του λαού από την ανταποδοτική πολιτική που επιβάλλεται σε όλες τις υπηρεσίες.

Έκανε, επίσης, αναφορά στο νομοσχέδιο έκτρωμα που έφερε η κυβέρνηση της ΝΔ στη βουλή και διαλύει ότι έχει μείνει από τα εργασιακά δικαιώματα. Ένα νομοσχέδιο το οποίο αφορά άμεσα και τους εργαζόμενους στο δήμο, γιατί δίνει μεταξύ άλλων φτηνό εργατικό δυναμικό στον δήμαρχο, καθώς καταργεί το 5ήμερο, θα διευθετεί το ωράριο κάνοντας τη ζωή λάστιχο των εργαζομένων και θα πληρώνει ημερησίως τις υπερωρίες και τα Σαββατοκύριακα με 8 ευρώ επιπλέον μόνο.

Τέλος, κάλεσε τους εργαζόμενους να σκεφτούν τι δημοτική και περιφερειακή αρχή θέλουν; Τέτοιες όπως των ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ κ.α. στη Λάρισα, ή της ΝΔ στην περιφέρεια, που όταν απαιτεί έργα αντιπλημμυρικής ή αντιπυρικής προστασίας, να του απαντούν ό,τι και οι κυβερνήσεις; Πως «οι πόροι δεν φτάνουν», να του συστήνουν «ατομική ευθύνη» ως «αναρμόδιοι», με αποτέλεσμα να ζούμε τραγωδίες όπως η πρόσφατη;

Ή ακούραστους αγωνιστές που θα παλεύουν μαζί του, που δεν θα συμβιβάζονται με το ασφυκτικό πλαίσιο, αλλά θα δίνουν μάχες ενάντια σε καθετί που μπαίνει εμπόδιο στην ανακούφιση του λαού; Που μαζί του θα διεκδικούν αποφασιστικά όσα χρειάζονται, που δεν θα αφήνουν τελικά σε «χλωρό κλαρί» κυβερνήσεις και επιτελεία, ή εκλεγμένους «μπροστινούς» κυβερνήσεων και αστικών κομμάτων που αναλαμβάνουν ρόλο «πυροσβέστη», στις λαϊκές αντιδράσεις και διεκδικήσεις;

Καταλήγοντας πως “Η απάντηση απέναντι σε όλα αυτά είναι οι κομμουνιστές. Ο λαός έχει ανάγκη από περισσότερους εκλεγμένους της «Λαϊκής Συσπείρωσης», που την επόμενη μέρα θα αποτελέσουν στηρίγματά τους απέναντι σε μια αντιλαϊκή κυβέρνηση και μια πολιτική που βάζει τη ζωή τους στη ζυγαριά για τα συμφέροντα των λίγων”.