Σχεδόν σε καθημερινή βάση τα τελευταία χρόνια η εφημερίδα μας καταγράφει πλήθος καταγγελιών πολιτών που χρησιμοποιούν τους σιδηρόδρομους για τις μετακινήσεις τους. Με μία απλή αναζήτηση, μπορεί κανείς να γίνει αποδέκτης αυτού του “σωρού” αγανάκτησης που έψαχνε να βρει το δίκιο του μέσα από το δημοσιογραφικό ρεπορτάζ.
Ο πάλαι ποτέ «προαστιακός» μεταξύ Λάρισας και Θεσσαλονίκης, είχε μετατραπεί σε διαρκή πονοκέφαλο για τους πολίτες. Οι καθυστερήσεις στην αναχώρηση ή στην άφιξη, ήταν ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Οι μηχανικές βλάβες επίσης ένα συχνό φαινόμενο. Μέρα με τη μέρα, ο σιδηρόδρομος έμπαινε σε καθεστώς ανυποληψίας στις συνειδήσεις εκείνων που τον χρησιμοποιούσαν.
Την ίδια ώρα βέβαια, η Λάρισα είχε να «υπερηφανεύεται» πως θα ήταν ο ένας σταθμός του «βέλους», του υπερσύγχρονου νέου τρένου που θα έκανε τη διαδρομή Αθήνα – Θεσσαλονίκη σε χρόνο ρεκόρ. Η αίσθηση του ότι κάτι αλλάζει όμως, τελείωνε λίγο μετά την ανάγνωση του ρεπορτάζ, αφού τα προβλήματα στην υπόλοιπη σιδηροδρομική καθημερινότητα της πόλης (και της χώρας) αυξάνονταν πίσω από τη «γυαλιστερή επικάλυψη» του «βέλους». Πίσω από τη φανταχτερή βιτρίνα του εκσυγχρονισμού, η δυσωδία της αποσύνθεσης ήταν κάτι παραπάνω από αισθητή σ’ εκείνους που επέμεναν να επιλέγουν «το πιο ασφαλές μέσο μαζικής μεταφοράς».
Στη Λάρισα, δε, την πόλη που λες και βρίσκεται μόνη της, ξεκομμένη, σε έναν ιδιότυπο πόλεμο εδώ και χρόνια και μετρά θύματα στις ράγες… Στην πόλη που οι σιδηροδρομικές γραμμές κόβουν στα δύο, υπάρχει μία εικόνα τόσο γνώριμη, αλλά και τόσο ενδεικτική του πώς μπορεί εν έτει 2023 η Ελλάδα να είναι η πιο υπανάπτυκτη χώρα του πολιτισμένου κόσμου.
Χειροκίνητες διαβάσεις δίπλα σε χιλιάδες ανθρώπινες ψυχές. «Η μανιβέλα είναι ειδική εισαγωγή από το Μπαγκλαντές» όπως εύστοχα και πικρόχολα σχολίασε ο Λαρισαίος γιατρός Κώστας Μπαργιώτας.
Ένα βίντεο, χίλιες λέξεις για την πρόοδό μας:
Αυτά.
Α.Ρ.
Ελάτε στην ομάδα μας στο viber για να ενημερώνεστε πρώτοι για τις σημαντικότερες ειδήσεις
