Για ένα σοκαριστικό περιστατικό που βίωσε στα 15 του χρόνια, όταν είδε έναν άνθρωπο μπροστά του να αυτοκτονεί μίλησε ο Σπύρος Χαριτάτος στο περιοδικό ΟΚ! και τον δημοσιογράφο Μιχάλη Ροδόπουλο.
«Ο πρώτος δίσκος που έβαλα στο ραδιόφωνο, γιατί δεν είχα λεφτά να πάω να αγοράσω δίσκους, ήταν του Τάκη Καλλιμάνη. Ανέβαινα στο σπίτι του, έκανα παρέα με τη Γιώτα, την αδελφή του, ένα εκπληκτικό πλάσμα, όλη η οικογένειά του είναι υπέροχοι άνθρωποι, απίστευτα χαρισματικά παιδιά, ταλαντούχα.
Ένα απόγευμα λοιπόν που πήγα να πάρω δίσκους, στα 15 ήμουν, φεύγοντας από τον Τάκη βλέπω έναν άντρα να έρχεται προς το μέρος μου. Εκεί, στη διασταύρωση, μπροστά στους Ταξιάρχες, με το 1ο Δημοτικό Σχολείο που πήγαινα κι εγώ. Ερχόταν με ανοιχτά πουκάμισα, καταϊδρωμένος, σε τρομερή ένταση, κρατώντας ένα πιστόλι στο χέρι. Στην αρχή δεν κατάλαβα τι γινόταν. Μέχρι που με πλησίασε στα 3 μέτρα. Είδα το χέρι του που έτρεμε να κρατάει ένα περίστροφο. Σταμάτησε, σήκωσε το όπλο και τον έβλεπα να με κοιτάζει στα μάτια έντονα. Σάστισα, πάγωσε το μυαλό μου, είχα μείνει με τους δίσκους και τα ακουστικά στα χέρια» είπε ο Σπύρος Χαριτάτος και συνέχισε τη συγκλονιστική περιγραφή του,
»Γυρίζει σε ένα παράθυρο στο μπαλκόνι και φωνάζει: “Κοίτα τι κάνω τώρα εγώ για σένα!”. Ρίχνει μία στον κρόταφο, δύο κενή και με την τρίτη εκπυρσοκροτεί το όπλο. Δηλαδή είχε δύο ευκαιρίες να σωθεί, αλλά επέμενε. Βλέπω όλη αυτή την εικόνα και αμέσως σωριάζεται στην άσφαλτο. Προχωράω, περπατάω για 5-10 μέτρα, πιστεύοντας ότι αυτό που είδα είναι μια φαντασίωση, ότι δεν συνέβη στην πραγματικότητα. Σε διάστημα δευτερολέπτων γυρίζω το κεφάλι μου πίσω και κοιτάω ακίνητος πολύ κόσμο να έχει συγκεντρωθεί πάνω του. Αργότερα κατάλαβα ότι είχε να κάνει με έναν άνθρωπο που βίωσε μια τεράστια απογοήτευση ή προδοσία και αντί να το διαχειριστεί ενδεχομένως με λογική και σωστή κρίση, αφέθηκε στο θυμικό του, στο βαθύ του συναίσθημα που έγινε αυτοκτονικό».
