Ο Σαρλ Μπωντλαίρ στο χαρακτηριστικό του ποίημα “L‘Invitation au voyage” γράφει… “Là, tout n’est qu’ordre et beauté, Luxe, calme et volupté”. «Εδώ, όλα δεν είναι παρά τάξη και ομορφιά· πολυτέλεια, ηρεμία και απόλαυση»…
Δεν θα μπορούσε να υπάρξει φράση μου να περικλείει την ατμόσφαιρα και να περιγράφει καλύτερα αυτό που συνέβαινε στο γαλλικό εστιατόριο “Village” που άνοιξε στη Λάρισα ο Γιάννης Μπαξεβάνος το 1981.
Την χρονιά που η Ελλάδα συναντάται με μια καινούργια σελίδα της πολιτικής της ιστορίας με τον Ανδρέα Παπανδρέου να φέρνει στην χώρα τον σοσιαλισμό με την πρώτη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, στη Λάρισα ο κ. Μπαξεβάνος φέρνει την πολυτέλεια ενός καλού restaurant με όρους και γεύσεις άγνωστες μέχρι τότε στην πόλη…
Το Village, επί της οδού Φαρσάλων 101, υπήρξε το πρώτο και μοναδικό θα μπορούσε να πει κανείς καλό restaurant που απέκτησε ποτέ η Λάρισα, με μια κουζίνα ιδιαίτερη, γαστρονομική με την ορολογία του σήμερα, και έναν εκλεπτυσμένο αλλά ζεστό και ατμοσφαιρικό χώρο, όπως είχε μεταμορφωθεί η παλιά σιταποθήκη στα χέρια του Γιάννη Μπαξεβάνου, ο οποίος, μετά από μια δεκαετία που έζησε στην Αγγλία και δούλεψε σε πολύ καλά εστιατόρια, θέλησε να μεταφέρει μια αντίστοιχη εμπειρία στην πόλη.
Για το όνομά του “Village” υπεύθυνος ήταν ο Κώστας Μπεχταβές, για τη διακόσμηση του με τους καναπέδες και τις μπορντό καρέκλες, τους πίνακες, το τζάκι και το πιάνο, όπως και για το μενού ο Γιάννης Μπαξεβάνος και μόνο. Εκείνος ήταν ο εμπνευστής των πιάτων, που μαγείρευε η σύζυγός του, και της κάβας των κρασιών.
Ορεκτικά όπως «Καπανέ Ντιάν» (το πιάτο με τα συκωτάκια από κοτόπουλο με μπέικον), πέστροφα καπνιστή και προσούτο πάρμας ή σαλάτες όπως μαρούλι με αβοκάντο και ροκφόρ! «Στέικ Ντιάνα» με σοταρισμένο κρεμμύδι, μανιτάρια, γαλλική μουστάρδα και κονιάκ, «Στέικ Απουαρβ» με φιλέ μινίον, πιπέρι, κοινιάκ και κρέμα γάλακτος, «Εσκαλόπ Βιενουάζ» με φέτα μοσχαριού περασμένη από κρόκο αυγού και φρυγανιά σοταρισμένη σε φρέσκο βούτυρο, «Φιλετάκια Μαρσάλα» με μανιτάρια, κρέμα γάλακτος και παρμεζάνα· το «Gordon Bleu» και φυσικά το διάσημο chateaubriand (σατομπριάν) που όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο Γιώργος Καντώνιας στο Γιάννη Μπαξεβάνο ήταν το καλύτερο που είχε δοκιμάσει ποτέ… Η οικογένεια Καντώνια άλλωστε, ήταν από τους θαμώνες του μαγαζιού που κάποιες φορές σε γενέθλια ή και Απόκριες έκλεινε όλο το Village.
Και δεν ήταν οι μόνοι… Το Village, επί σειρά ετών υπήρξε το αγαπημένο εστιατόριο της καλής κοινωνίας της Λάρισας, το στέκι όλων των πολιτικών της κεντρικής σκηνής όταν ερχόταν στη Λάρισα με χαρακτηριστικές βραδιές το 1985 με τον τέως Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο, την χρονιά που ίδρυσε τη Δημοκρατική Ανανέωση (ΔΗΑΝΑ). Από τους Λαρισαίους που το λάτρευαν, δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί ο ιδιοκτήτης της εφημερίδας «Ελευθερία» Τάκης Δημητρακόπουλος, που πήγαινε πάρα πολύ συχνά με δημοσιογράφους της εφημερίδας, με πολιτικούς σε προσωπικά tête-à-tête, αλλά και πολλές βραδιές μόνος του· καθόταν δε, πάντα στο τραπέζι «μπαρ 2», στην αίθουσα δεξιά της εισόδου με το μπαρ και το τζάκι· δεν ήθελε την κεντρική σάλα αριστερά, προτιμούσε το ζεστό περιβάλλον του μικρότερου χώρου. Ο δικηγόρος Γιάννης Διαμαντής σε γενέθλια του καλούσε και τον Ντίνο Κατή για να κάνει ντουέτο σε ένα σύντομο ρεπερτόριο με τον Γιάννη Αχυρόπουλο στο πιάνο. Όταν πήγαιναν δε, οι γονείς της Μυρτώς Παπαθανασίου με την παρέα τους από τη χορωδία του ΔΩΛ, o χώρος εκτός από τις μουσικές του ελληνικού και διεθνούς ρεπερτορίου, από Χατζηδάκι μέχρι Bossa Nova, γέμιζε και με τραγούδι… Αξέχαστες επίσης ήταν οι βραδιές που το πιάνο συνόδευε ένας Ρουμάνος βιολιστής με το χαρακτηριστικό ρεπερτόριο από τσιγγάνικα τραγούδια.
Το καλοκαίρι, η όλη δράση, μαζί με το πιάνο, μεταφερόταν στο κήπο του με τις πολλές γαρδένιες που ο Γιάννης Μπακεβάνος, έκοβε και χάριζε στις κυρίες…
Το Village πραγματικά ήταν ένα concept εξωπραγματικό για τα δεδομένα της εποχής και της πόλης. Για μένα ήταν ένα κομμάτι της παιδικής μου ηλικίας, τα βράδια που οι γονείς μου με έπαιρναν μαζί τους παιδάκι, ντυμένη με τα καλά μου φορέματα, για να φάω τα αγαπημένα μου «Φιλετάκια Μαρσάλα» και να ζήσω στιγμές πολυτέλειας από τον κόσμο των ενηλίκων…
Εύη Μποτσαροπούλου
