Ο Τάσος Λέκκας είναι ένα παιδί που πατά γερά στα πόδια του και δεν αφήνει περιθώρια στον εαυτό του για να πάρουν “αέρα τα μυαλά του”. Το όνειρό του ήταν πάντα ένα, να γίνει ηθοποιός και τα κατάφερε, με σύμμαχο την ισχυρή θέληση, την αγάπη για την υποκριτική αλλά και τη μητέρα του. Έχει καταφέρει να συμμετάσχει σε δεκάδες θεατρικές παραστάσεις, να φτιάξει με μερικούς ακόμα συναδέλφους του τη δική του θεατρική ομάδα “The Young Quill”, ενώ φέτος, έκανε και το τηλεοπτικό του ντεμπούτο μέσα από την επιτυχημένη σειρά του Alpha, “Αυτή η νύχτα μένει“.
Ο Τάσος Λέκκας μίλησε στο TLIFE για τον ρόλο του στην επιτυχημένη σειρά του Alpha, τον τρόπο που αντιμετωπίζει τόσο ο ίδιος όσο και το περιβάλλον του την ξαφνική αναγνωρισιμότητα. ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί και σε όσα τον ενοχλούν γύρω από το πως αντιμετωπίζονται οι ηθοποιοί στη χώρα μας.
Αυτή την περίοδο σε παρακολουθούμε στη σειρά “Αυτή η νύχτα μένει”. Πρόκειται για την πρώτη σου τηλεοπτική δουλειά. Πώς προέκυψε αυτή η πρόταση;
Η πρόταση ήρθε από την Ηρώ Γάλλου που έχει αναλάβει το cast. Έκανα ένα δοκιμαστικό με την Κατερίνα Φιλιώτου που έχει αναλάβει τη σκηνοθεσία. Στη συνέχεια με φώναξε για δεύτερο δοκιμαστικό και μου πρότεινε τον ρόλο του Τάσου παρότι, οι σκηνές που είχε δοκιμάσει ήταν από τον ρόλο του Μίλτου.
Μου είπε κάποια πράγματα για τον ρόλο και μπορώ να πω ότι μου άρεσε πάρα πολύ. Οπότε, δέχτηκα με χαρά.
Όταν τελικά διάβασες τον ρόλο του Τάσου, θεώρησες ότι πρόκειται για έναν ρόλο που σου ταιριάζει περισσότερο σε σχέση με αυτόν που αρχικά είχες δοκιμάσει;
Μου άρεσε περισσότερο. Ο Τάσος έχει κάποιες αντίθετες “δυνάμεις” μέσα του. Είναι ένας άνθρωπος που άλλο λέει, άλλο θέλει και άλλο τελικά κάνει. Είναι μια προσωπικότητα με πολύ ενδιαφέρουσες ποιότητες και επίσης, τον λένε Τάσο.
Αυτές τις αντιθέσεις του τηλεοπτικού Τάσου, εσύ τις έχεις;
Δε νομίζω. Ο τηλεοπτικός Τάσος κάνει πραγματικά λάθη. Παίρνει ανθρώπους στο λαιμό του. Είναι λίγο περισσότερο εγωιστής απ΄ ό,τι εγώ. Εκείνος σκέφτεται και δρα με μοναδικό άξονα τον εαυτό του. Αυτή είναι μια λογική που εμένα δε μου ταιριάζει.
Δεδομένου του ότι πρόκειται για την πρώτη σου τηλεοπτική δουλειά, φοβήθηκες το “ναι” στην πρόταση αυτή ή ήταν κάτι που ήθελες να δοκιμάσεις.
Πρόκειται για ένα πρότζεκτ που μου αρέσει πολύ οπότε δεν φοβήθηκα να το τολμήσω. Το θέατρο μου αρέσει πάρα πολύ, δε μπορώ χωρίς αυτό, είναι άλλο πράγμα όμως. Νομίζω πως ήμουν έτοιμος για να δοκιμαστώ και τηλεοπτικά.
Την πρώτη φορά που είδες τον εαυτό σου στην οθόνη, πώς ένιωσες;
Πολύ περίεργα. Άρχισα να κρίνω τα πάντα, τη στάση του σώματός μου, το πώς μιλάω, το πώς κινούμαι. Με τον καιρό το συνήθισα και πλέον έχω αρχίσει να βλέπω πιο ουσιαστικά πράγματα.
Λόγω της επιτυχίας της σειράς, φαντάζομαι θα υπάρχει και κόσμος που σε αναγνωρίζει στον δρόμο και σου μιλάει. Πώς σου φαίνεται αυτή η νέα συνθήκη;
Στην αρχή κι αυτό ήταν κάπως περίεργο αλλά με τον καιρό και αυτό κάπως συνηθίζεται. Ο κόσμος δείχνει την αγάπη του και το ενδιαφέρον του για τη σειρά και αυτό είναι κάτι που με χαροποιεί. Δε σου κρύβω πως συμβαίνουν και κάποια τραγελαφυκά πράγματα. Μου συμβαίνει να νομίζουν πως μιλούν στον τηλεοπτικό Τάσο και αυτό έχει πάντα πλάκα όταν συμβαίνει. Είναι ωραίο όμως να εισπράττεις αυτή την αγάπη από τον κόσμο.
Υπήρξε κάτι που να διάβασες στα social media με αφορμή τη σειρά και να σου έκανε εντύπωση;
Ναι, θα στο αναλύσω αυτό γιατί νομίζω πως είναι κάτι που πρέπει να ειπωθεί. Εν έτη 2023 βλέπουμε στην τηλεόραση μια ερωτική σκηνή, ανάμεσα στον Τάσο και τη Νίτσα. Οι εννιά στους δέκα ανθρώπους βρίζουν τη Νίτσα. Ο Τάσος την επόμενη μέρα παντρεύεται, κοροϊδεύει έναν άνθρωπο, ενώ η Νίτσα είναι ξεκάθαρη απέναντι στον Γιώργη μέχρι εκείνο το σημείο. Κι όμως, οι περισσότεροι έβριζαν τη Νίτσα, τη γυναίκα. Μέχρι και σήμερα, το 2023, οι περισσότεροι ρίχνουν το βάρος στη γυναίκα.
Είναι τρομερό και θα πρέπει κάποια στιγμή να αλλάξει. Πρόκειται για κατάλοιπα που κουβαλάμε χρόνια όμως, υποτίθεται ότι έχουμε κάνει κάποια βήματα πρόοδου. Με τόση πληροφορία που υπάρχει γύρω μας, δε μπορούμε να έχουμε ακόμη ρατσιστικές, ξεστικές, ομοφοβικές πεποιθήσεις. Δε μπορεί. Δε γίνεται να είμαστε μέχρι και σήμερα τόσο κλειστόμυαλοι.
Η ενασχόλησή σου με την υποκριτική πότε ξεκίνησε;
Σε πολύ μικρή ηλικία. Ήμουν σχεδόν τριών ετών όταν ανακοίνωσα στη μητέρα μου ότι θέλω να γίνω ηθοποιός. Δε ξέρω πως ένα παιδί τριών ετών αντιλαμβάνεται ότι αυτό είναι που θέλει να κάνει στη ζωή του. Είναι κάτι που ακόμη και σε μένα τον ίδιο προξενεί εντύπωση.
Είδα απλά μια ταινία και κάτι έγινε μέσα μου… Γράφτηκα γύρω στα 4 σε μια θεατρική ομάδα και έμεινα εκεί. Έμεινα πιστός σε αυτό που είχα πει ότι θέλω να κάνω και δεν έχω αλλάξει γνώμη ούτε μια στιγμή.
Η μητέρα σου, όταν της ανακοίνωσες, σε μεγαλύτερη ηλικία πλέον, ότι πράγματι αυτό είναι που θες να κάνεις, πώς αντέδρασε;
Χάρηκε γιατί το ήξερε. Είναι κάτι που το λέω όλη μου τη ζωή. Η μητέρα μου με στήριζε και με στηρίζει σε αυτή μου την απόφαση.
Τώρα που σε βλέπει στη σειρά, τι σου λέει;
Χαίρεται πάρα πολύ. Δεν είναι καθόλου αυστηρή με αυτό που βλέπει. Της αρέσει ό,τι κάνω και λίγο περισσότερο από το κανονικό.
Spoiler για τη σειρά σου ζητάει;
Ναι μου ζητάει αλλά δεν της λέω τίποτα. Σε κανέναν δε λέω. Δε μου αρέσουν τα spoiler, άσε που είμαι και κακός σε αυτά. Δε ξέρω τι να πω για να μην προδώσω κάτι σημαντικό και χαθεί η “μαγεία” των εξελίξεων.
Να φανταστώ πως και στις παραστάσεις έρχεται να σε δει;
Η μητέρα μου είναι παρούσα σε κάθε πρεμιέρα, είναι πάντα εκεί για να με στηρίζει.
Νιώθεις άγχος όταν είναι στις παραστάσεις σου κάποιο δικό σου πρόσωπο ανάμεσα στο κοινό;
Όχι, καθόλου. Πρόσφατα μάλιστα είχαμε αυτή τη συζήτηση με τους συναδέλφους μου στο θέατρο. Είμαι από εκείνους που δεν επηρεάζεται όταν βρίσκεται κάποιος δικός του στο κοινό. Χαίρομαι πάρα πολύ αλλά η απόδοσή μου θα είναι πάντα η ίδια.
Μου αρέσει να έχω δικά μου πρόσωπα στο κοινό αλλά πάντα παίζω το ίδιο. Πάντα παίζω για κάποιον, όλοι έχουν φύγει από το σπίτι τους για να έρθουν να με δουν, έχουν πληρώσει το εισιτήριό τους, οπότε τον καλύτερό μου εαυτό πρέπει να τον δίνω πάντα για όλους.
Πόσο εύκολη ήταν η μετάβαση από μια επαρχιακή πόλη, όπως αυτή της Πάτρας, στην Αθήνα;
Ήταν εύκολη γιατί ήρθα στην Αθήνα για σπουδές. Είχα το μυαλό μου εκεί και μπήκα εύκολα στη νέα καθημερινότητα. Είχα τη σχολή μου, έκανα τον κύκλο μου… Δε μπορώ να πω ότι αντιμετώπισα ιδιαίτερη δυσκολία. Άργησα βέβαια να τη γυρίσω την Αθήνα λόγω προγράμματος. Ήμασταν όλη μέρα στη σχολή.
Έχεις μιλήσει αρκετές φορές για τη μητέρα σου και την ξεχωριστή σχέση που έχεις μαζί της. Αυτός ο αποχωρισμός, πόσο εύκολος ήταν;
Αυτή είναι η φυσική ροή των πραγμάτων. Οι άνθρωποι τραβάνε ο καθένας τον δρόμο του. Ο καθένας έχει τη ζωή του.
Τα πράγματα στην επαγγελματική σου πορεία έχουν έρθει έτσι όπως τα ονειρευόσουν ως έφηβος;
Ως έφηβος ανυπομονούσα να έρθει η στιγμή που θα είμαι επαγγελματίας ηθοποιός και θα μπορώ να ζω από αυτό. Δεν είχα μια προκαθορισμένη πορεία στο μυαλό μου. Το μόνο που ήθελα ήταν να μπω στη σχολή, να πάρω όσα περισσότερα μπορώ, να αποφοιτήσω, να ξεκινήσω να εργάζομαι ως ηθοποιός και να εξελίσσομαι διαρκώς.
Το όνειρό μου ήταν να είμαι ενεργός ηθοποιός και να κάνω ωραίες συνεργασίας. Μέχρι στιγμής λοιπόν, νομίζω ότι τα έχω καταφέρει αρκετά καλά.
Ένιωσες ποτέ να χάνεις την ελπίδα σου εξαιτίας όσων βλέπουμε να συμβαίνουν στον καλλιτεχνικό χώρο;
Όχι. Στενοχωρήθηκα πάρα πολύ με τον τρόπο που έγιναν κάποια πράγματα και το πώς διαχειρίζεται η πολιτεία όλα τα καλλιτεχνικά επαγγέλματα. Αυτό που συνέβη με το Προεδρικό Διάταγμα έθιξε όλο τον καλλιτεχνικό κλάδο. Οι καλλιτέχνες δεν κάνουν κάποιο χόμπι, είναι μια full time δουλειά. Κάποια στιγμή πρέπει να αλλάξει αυτή η νοοτροπία.
Τίποτα όμως δε θα μπορούσε να σταθεί ικανό ώστε να με κάνει να σκεφτώ να αφήσω το όνειρό μου και αυτό που πραγματικά αγαπώ να κάνω. Προφανώς όμως κι εγώ, όπως και όλοι όσοι εργαζόμαστε στον καλλιτεχνικό χώρο θέλουμε να δουλεύουμε κάτω από ωραίες συνθήκες.
Είναι αυτό ένα θέμα που κυριαρχεί στις μεταξύ σας συζητήσεις;
Δε γίνεται να μην το συζητάμε γιατί αφορά άμεσα το βιοποριστικό μας κομμάτι. Το Σωματείο έχει προτείνει κάποιες λύσεις αλλά θα δούμε πως θα εξελιχθούν τα πράγματα. Νομίζω πως δεν είμαι ο κατάλληλος για να αναλύσω το συγκεκριμένο θέμα όμως, καθώς υπάρχουν νομικά και συνταγματικά κομμάτια που δε γνωρίζω. Λύσεις ωστόσο, θεωρώ πως υπάρχουν.
Έχουν υπάρξει άνθρωποι που να προσπάθησαν να σε αποτρέψουν από το να κυνηγήσεις το όνειρό σου;
Ναι. Ως μικρότερος, όταν με ρωτάγανε τι θέλω να γίνω και απάνταγα “ηθοποιός”, ήταν εκείνοι που μου έλεγαν “από κανονικές δουλειές όμως;”
Υπάρχει η νοοτροπία πως το να είναι κανείς ηθοποιός, δεν ασκεί ένα κανονικό επάγγελμα. Δεν είναι έτσι όμως. Ήμασταν 15 ώρες τη μέρα στη σχολή. Και μετά τη σχολή όμως, απαιτείται ένας διαρκής αγώνας, χρειάζεται μελέτη. Εν έτη 2023 θεωρώ πως πρέπει όλο αυτό να αρχίσει να αλλάζει.
Με τους φίλους σου από τα παιδικά σου χρόνια έχεις κρατήσει επαφές; Τι σου λένε τώρα που βλέπουν την εξέλιξή σου;
Οι πολύ κοντινοί μου άνθρωποι είναι οι φίλοι που είχα από την Πάτρα, οι οποίοι τυχαίνει να βρίσκονται επίσης στην Αθήνα. Εννοείται πως χαίρονται για την εξέλιξή μου. Το περίμεναν όμως γιατί με ήξεραν, ήξεραν ότι αυτό είναι που θέλω να κάνω, επομένως, δεν τους έκανε μεγάλη εντύπωση.
Λόγω την αναγνωρισιμότητας που κέρδισες από τη σειρά, υπήρξε στιγμή που ένιωσες τα μυαλά σου να “παίρνουν αέρα”;
Δε νομίζω πως υπήρχε χώρος στο μυαλό μου για να συμβεί κάτι τέτοιο. Είναι άλλα αυτά που με απασχολούν. Δεν ένιωσα να συμβαίνει ποτέ αυτό που λες αλλά, ούτε και κάποιος από το περιβάλλον μου έτυχε να μου πει ποτέ κάτι.
Στο να παραμείνεις προσγειωμένος, θεωρείς ότι έχουν παίξει ρόλο και οι δυσκολίες που αντιμετώπισες ως παιδί για να φτάσεις εδώ που είσαι σήμερα;
Φυσικά. Κάτι που λέω συχνά είναι πως, είμαστε τα βιώματά μας. Όσα έχουμε ζήσει, μας καθορίζουν με κάποιο τρόπο και ανάλογα με τον τρόπο που εσύ θα δεις τα πράγματα και το τι θα επιλέξεις να πάρεις από το καθετί, διαμορφώνεις και τον τρόπο σκέψης σου. Επομένως ναι, σε μεγάλο βαθμό οι δυσκολίες αυτές με έχουν βοηθήσει στο να παραμένω προσγειωμένος.
Υπάρχει κάτι που να σου λείπει από τη ζωή στην Πάτρα;
Η ζωή στην Πάτρα σε σχέση με αυτή στην Αθήνα δεν έχει καμία σχέση. Οι ρυθμοί εδώ είναι πολύ πιο γρήγοροι. Στην επαρχία ως παιδιά, μπορούσαμε να βγούμε έξω, να τρέξουμε, να παίξουμε, ήμασταν πιο κοντά στη φύση. Ενδεχομένως σε κάποιο βαθμό αυτό σήμερα να έχει χαθεί και από την επαρχία αλλά, ακόμα και σήμερα, όταν επισκέπτομαι το μέρος που μεγάλωσα, θα δω παιδιά να παίζουν έξω.
Ως παιδί, με θυμάμαι να είμαι έξω, να τρέχω με τους φίλους μου. Οι ρυθμοί είναι άλλοι. Υπάρχει μια ηρεμία που στην Αθήνα δε τη βρίσκεις εύκολα.
Σου λείπει αυτή η ηρεμία;
Αυτή τη στιγμή, η βάση της δουλειάς μου είναι στην Αθήνα, οπότε δεν το σκέφτομαι. Δε σου κρύβω ότι μου αρέσει πολύ η ζωή που έχω φτιάξει εδώ. Σκέψου ότι τώρα, όποτε πάω στην Πάτρα, μετά από λίγες ημέρες αρχίζω να τρώγομαι με τα ρούχα μου.
Η απόρριψη είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του επαγγέλματός σου. Πώς την αντιμετωπίζεις; Είναι κάτι που συνηθίζεται;
Προσωπικά η απόρριψη είναι κάτι που δε με επηρεάζει. Δεν την παίρνω προσωπικά. Η ακρόαση, για μένα, δεν είναι κρίση. Δεν πάω για να με κρίνουν. Πάω για να δείξω αυτό που είμαι και να δουν αν κάνω γι’ αυτό που έχουν στο μυαλό τους ή όχι. Δεν έχει περάσει ποτέ από το μυαλό μου η σκέψη του μήπως δεν ήμουν αρκετός.
Φίλους από τον χώρο της δουλειάς έχεις κάνει;
Φυσικά. Ναι μεν, λόγω της φύσης της δουλειάς μας, κάνουμε φίλους που τους χάνουμε ωστόσο, εγώ ανήκω σε μια θεατρική ομάδα. Τα παιδιά της ομάδας μας “The Young Quill” και η σκηνοθέτις μας, η Κατερίνα Παπαγεωργίου είναι από τους πιο κοντινούς ανθρώπους που βρήκα στην Αθήνα. Είναι όλοι πολύ καλοί μου φίλοι.
Σου έχει τύχει να πρέπει να παίξεις ενώ αντιμετώπιζες κάποια δυσκολία στην προσωπική σου ζωή;
Εννοείται. Περνούσα μια πολύ δύσκολη φάση στην προσωπική μου ζωή και έπρεπε να παίζω και μάλιστα κωμωδία. Πάνω στη σκηνή όμως, δεν έχεις χρόνο να σκεφτείς. Ως επαγγελματίας οφείλεις να αφήσεις κάποια πράγματα από τον εαυτό σου στην άκρη. Πρέπει να σεβαστείς τη δουλειά σου, τους συνεργάτες του, και πρώτα απ΄ όλους τον κόσμο που έχει φύγει από το σπίτι του και έχει επιλέξει να δει εσένα για να περάσει καλά.
Αυτό για μένα είναι συγκινητικό. Σε μια εποχή που με ένα κουμπί μπορείς να δεις ό,τι θες από το σπίτι σου, άνθρωποι έχουν φύγει από αυτό, έχουν μπει στα ΜΜΜ, έχουν οδηγήσει στην κίνηση, έχουν πληρώσει, για να περάσουν το βράδυ τους μαζί σου. Οφείλεις τους ανθρώπους αυτούς να τους σεβαστείς.
Ποιο είναι το πιο ωραίο σχόλιο που σου έχουν κάνει;
Γενικότερα ακούω πολύ όμορφα πράγματα και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό. Ένα από τα πιο ωραία σχόλια που άκουσα, ήταν πριν λίγο καιρό, στην παράσταση “Η νύχτα των μυστικών” που ανεβάσαμε με την ομάδα μου στο θέατρο Μπέλλος. Ήρθε κάποιος που μου είπε, “τι ωραία παράσταση, είστε όλοι υπέροχοι”. Αυτό είναι πολύ όμορφο όταν το ακούς γιατί το αποτέλεσμα πάνω στη σκηνή είναι ομαδική δουλειά.
Ένα ακόμη σχόλιο που μου έχει μείνει, είναι αυτό που μου έκανε ένας φίλος ο οποίος με αποκάλεσε “θεατράνθρωπο”. Μου είχε κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση γιατί προσωπικά δε θα μπορούσα να το πω για τον εαυτό μου και δε φανταζόμουν ποτέ ότι κάποιος θα μπορούσε να με αποκαλέσει έτσι.
Σκέψεις για να συνεχιστεί η σειρά και την επόμενη σεζόν υπάρχουν ή θα τη δούμε να ολοκληρώνεται φέτος;
Ενημερωθήκαμε ότι η σειρά θα ολοκληρωθεί φέτος. Είναι μια δουλειά που έκανε τον κύκλο της και δε σου κρύβω ότι μου αρέσει αυτό. Ήταν ένα πολύ ωραίο ταξίδι που απόλαυσα και συνεχίζω να απολαμβάνω καθώς τα γυρίσματα συνεχίζονται.
Τα μελλοντικά σου σχέδια μπορείς να μας τα αποκαλύψεις;
Υπάρχουν πράγματα που συζητάω αλλά δε μπορώ να επεκταθώ γιατί ακόμα είναι νωρίς. Χαίρομαι για τις προτάσεις που μου γίνονται και είμαι σίγουρος πως αυτό που τελικά θα έρθει, θα είναι και το καλύτερο.
Φωτογραφίες: Πέτρος Χόντος
