Σε κυνοκομείο μετατράπηκε η παλιά κατασκήνωση της Πορταριάς και η Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Οι θάλαμοι, που κάποτε φιλοξενούσαν παιδιά, στεγάζουν σήμερα αδέσποτους σκύλους. Τα κτίρια, που ανήκουν στο υπουργείο Υγείας, ρημάζουν και «λεηλατούνται» από επιτήδειους..
Η τοπική κοινωνία ζητεί την απομάκρυνση των αδέσποτων σκύλων και την επαναλειτουργία του χώρου. Λέει ότι το υπουργείο Παιδείας πρέπει να εκμεταλλευτεί την εγκατάσταση και αν δεν λειτουργήσει η παιδική κατασκήνωση, να επαναλειτουργήσει το Μοναστήρι.
Ο τέως δήμαρχος Πορταριάς Βασίλης Κοντορίζος θυμάται ότι ο χώρος έσφυζε κάποτε από πνευματική ζωή και κατάνυξη. Εκεί λειτουργούσε η Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Κατά την περίοδο της Κατοχής, όλο το χωριό άδειαζε από κόσμο για τον φόβο των Γερμανών Ναζί και μετακόμιζε στο βουνό σε σπηλιές και σε καλύβια. Κάποιες οικογένειες εύρισκαν στέγη και καταφύγιο στα κενά κελιά του εγκαταλειμμένου Μοναστηριού.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η δεκαετία του ‘50, η τότε Κοινότητα Πορταριάς παραχώρησε το Μοναστήρι με το Καθολικό (τον κεντρικό του ναό) και όλον τον περιβάλλοντα χώρο στο υπουργείο Παιδείας, το οποίο γκρέμισε τα κελιά, διάνοιξε αυτοκινητόδρομο από τον εθνικό δρόμο Βόλου – Πορταριάς – Ζαγοράς μέχρι το Μοναστήρι και έχτισε νέες εγκαταστάσεις για παιδικές κατασκηνώσεις («παιδικές εξοχές» τις έλεγαν τότε).
Η παιδική κατασκήνωση λειτουργούσε με επιτυχία μέχρι το 1974. Σε κάθε κατασκηνωτική περίοδο δεκαπέντε ημερών φιλοξενούνταν 220 παιδιά, ενώ το προσωπικό, που υπηρετούσε εκεί, ξεπερνούσε τα 50 άτομα. Το 1974 το υπουργείο Παιδείας εγκατέλειψε την κατασκήνωση και την έκλεισε.
Το 1983 το υπουργείο Παιδείας παραχώρησε τον χώρο για πέντε χρόνια στο υπουργείο Πρόνοιας και ειδικότερα στο τότε Κοινωνικό Κέντρο Οικογένειας και Νεότητας (Κ.Κ.Ο.Ν.), προκειμένου να λειτουργούν εκεί πάλι οι κατασκηνώσεις (παιδικές εξοχές).
Η νέα κατασκήνωση λειτουργούσε με αυτό το καθεστώς μέχρι το 2001, οπότε και σταμάτησε.
Σήμερα τίποτα δεν απέμεινε πλέον να θυμίζει εκείνες τις εποχές. Τα κτίρια της παιδικής κατασκήνωσης λεηλατήθηκαν από επιτήδειους, που άρπαξαν ακόμη και τις πόρτες και τα παράθυρα για να τα πουλήσουν.
Το πιο τραγικό όμως απ’ όλα για την τοπική κοινωνία είναι ότι σε θάλαμο της κατασκήνωσης φιλοξενούνται πλέον δεκάδες αδέσποτα ζώα, κλεισμένα – φυλακισμένα, όπως επισημαίνεται.
Ο Χρήστος Κλάγκος λέει ότι η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο. «Στον χώρο φιλοξενούνται πάνω από 30 σκυλιά. Αν πλησιάσει κανείς αρκετά θα ακούσει τα γαβγίσματά τους. Αυτή η εγκατάλειψη είναι μία αθλιότητα και οι αρμόδιοι θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Τα ζώα αφοδεύουν στον χώρο που βρίσκεται πάνω από τις πηγές νερού».
Ο ίδιος επισημαίνει ότι «είναι κρίμα να ερημώνει και να καταστρέφεται μία εγκατάσταση για την οποία έχουν ξοδευτεί δεκάδες χιλιάδες ευρώ, όταν με σχέδιο και ενδιαφέρον θα μπορούσε να ανοίξει τις πύλες της και πάλι».
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΡΟΥΓΚΑ
