Στο φως της δημοσιότητας ήρθε μέσα από το T-live στον Alpha, η συνομιλία που είχε η Τατιάνα Στεφανίδου με τη Ρούλα Πισπιρίγκου, στις 9 Φεβρουαρίου του 2022.
Τι υποστήριζε η 33χρονη στη δημοσιογράφο για το ιστορικό της υγείας της 9χρονης κόρης της;
«Υπάρχουν πολλές υπόνοιες οι οποίες δεν μου αρέσουν καθόλου γιατί κανένας άνθρωπος δεν έχει έρθει στη θέση της μάνας που ήταν δίπλα από τα παιδάκια…
Η Τζωρτζινούλα είχε κάποιο επεισόδιο σπασμών. Πέρυσι τον Απρίλιο. Από το φόβο μας και μόνο, επειδή είχε χάσει την αδερφή μπροστά στα μάτια της, από το φόβο μας και μόνο την πήγαμε στο Καραμανδάνειο, εδώ στην Πάτρα. Οι γιατροί δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι. Νόμιζαν ότι ήταν ψυχολογικό. Όταν λοιπόν πήγαν να της βγάλουν εξιτήριο η Τζωρτζίνα έκανε έναν εμετό. Μας είπαν ότι αρχίζει γαστρεντερίτιδα. Κρατήθηκε μέσα, μπήκε ορός και τα λοιπά και τα λοιπά και τα λοιπά… Μετά άρχιζε να χάνει το οξυγόνο της. Μας είπαν ότι αρχίζει βρογχοπνευμονία. Η κατάληξη της Τζωρτζίνας ήταν να έχει 60 οξυγόνο, με μάσκα και να παθαίνει ανακοπή. Χωρίς να ξέρουμε το γιατί. Η Τζωρτζίνα επανέρχεται μετά από 55 λεπτά. Μετά από 55 λεπτά ανάνηψης».
Η Τζωρτζίνα ήταν υγιέστατη… Όταν λέτε «μας έκανε σπασμό και την πήγαμε στο Καραμανδάνειο», τι σπασμό έκανε; Είχε…
«Έκανε έναν σπασμό στον ύπνο της».
Αρρώστησε; Έκανε πυρετό;
«Όχι, όχι. Τίποτα. Τίποτα, τίποτα, τίποτα. Έναν σπασμό. Και από το φόβο μας εμείς και μόνο την πήγαμε στο νοσοκομείο. Όπου και… τέσσερις, πέντε μέρες μετά έπαθε ανακοπή.
Αφού έπαθε την ανακοπή και άργησε να οξυγονωθεί ο εγκέφαλός της, έπαθε την εγκεφαλική παράλυση και έμεινε τετραπληγική. Νοσηλεύτηκε στη ΜΕΘ, όπου δεν σώθηκε η ζωή της, διατηρήθηκε όπως την είχε σώσει το Καραμανδάνειο. Είχε 97% αναπηρία η Τζωρτζίνα».
Μετά το Καραμανδάνειο πάει στο Ρίο και το βάζουν στη ΜΕΘ…
«Ναι, ναι, ναι».
Και εκεί λοιπόν το διατηρούν το παιδί σε μια κατάσταση και το φέρνουν σε μια κατάσταση να μπορείτε να το πάρετε σπίτι…
«Μπορεί να είχε 97% αναπηρία, αλλά η Τζωρτζίνα δεν ήταν «φυτό». Ήταν ένα παιδί το οποίο είχε τρομερή αντίληψη, απλώς, δεν μπορούσε να μιλήσει, να καταπιεί, να κουνήσει τα πόδια της, είχα pampers, δεν μπορούσε να φάει, είχε γαστροστομία… Ήταν ένα παιδί καθηλωμένο».
Κατάλαβα, κατάλαβα, ναι…
«Εκτός αυτού, στη διάρκεια της νοσηλείας της στο Ρίο, στη ΜΕΘ, εμείς επιμέναμε, μαζί με τον κύριο Ηλιάδη, να μπει ένας απινιδωτής, έτσι ώστε όταν θα βγει στο σπίτι να είμαστε και εμείς σίγουροι ότι το παιδί δεν θα ξαναπάθει ανακοπή.
Το Ωνάσειο όμως, όταν πήγαμε, ήταν κάθετο και δεν ήθελε να βάλει τον απινιδωτή, γιατί επέμεναν ότι δεν έχει καρδιολογικό πρόβλημα το παιδί. Και ότι πρέπει να στραφούμε στο νευρολογικό κομμάτι. Γιατί τα μόνιτορ και όλα αυτά που την είχαν συνδεδεμένη δεν δείξανε ποτέ μια αρρυθμία, ποτέ τίποτα καρδιολογικό. Και όταν τον τοποθέτησε ο γιατρός τον απινιδωτή μου είπε «τη διασφαλίζω καρδιολογικά, αλλά αν κάνει πάλι πτώση οξυγόνου, όπως έπαθε την πρώτη ανακοπή, το παιδί θα χαθεί». Όπως και έγινε.
Το παιδί εμείς μετά το πήραμε σπίτι μας, το είχαμε μια χαρά, με τις θεραπείες της, τα ΚΔΑΠ, σε πάρτι, σε… τα πάντα… Και ξαφνικά γίνεται μια τυπική μαγνητική, το οποίο παιδί αργεί να ξυπνήσει, ξυπνάει μετά από έξι ώρες από λίγη μέθη. Μετά από έξι ώρες ξύπνησε, την παίρνω στο σπίτι και αρχίζει τα επεισόδια σπασμών. Με αφρούς, με πτώσεις οξυγόνων και τα λοιπά. Έκανε πολλούς εμετούς, δεν κρατούσε ούτε το γάλα της, ούτε το φαγητό της, ούτε τα φάρμακά της και έτσι, σε επικοινωνία με τον κύριο Ηλιάδη, την βάζω στην παιδιατρική του Ρίου, όπου αρχίζει τρομερά επεισόδια, συνδέεται με τα monitor, τα οποία… αρχίζει τρομερά επεισόδια, πτώσεις οξυγόνου. Το παιδί πήγαινε και ερχότανε στην άλλη ζωή ανά εικοσιτετράωρο…
Να φανταστείτε ότι το παιδί το χάναμε, το επανέφεραν, ανέβαινε στη ΜΕΘ, καθόταν ένα εικοσιτετράωρο ήταν καλά, κατέβαινε στην παιδιατρική, ξαναέκανε επεισόδιο. Παρουσία γιατρών, είναι καταγεγραμμένα σε βίντεο αυτά τα επεισόδια».
-Αυτό γιατί το λέτε;
«Το λέω για να σας δώσω έμφαση ότι υπήρχαν επεισόδια και δεν έγιναν ξαφνικά όπως έχει ειπωθεί ότι «το παιδί είναι καλά και ξαφνικά έφυγε από τη ζωή». Είχε μια προϊστορία. Και αφού δεν μπόρεσαν εδώ, ούτε στη ΜΕΘ, ούτε στην Παιδιατρική να βρουν τίποτα, από τι γίνεται πάλι αυτό το πράγμα, μας στέλνουνε στο «Αγλαΐα» να κάνει ένα εικοσιτετράωρο εγκεφαλογράφο, να καταγράψει τα επεισόδια αυτά που κάνει, έτσι ώστε να δούνε αν είναι επιληψία και να αλλάξουνε τη φαρμακευτική αγωγή. Μπαίνει τέσσερις μέρες στο «Αγλαΐα», αρχίζει τα επεισόδια πάλι εκεί, το ένα έγινε και παρουσία γιατρών, ώρα επίσκεψης.
Με αποτέλεσμα την Παρασκευή να κάνει ένα μεγάλο επεισόδιο, να είναι με οξυγόνο, να μην το κρατάει το οξυγόνο… όταν της βγάζουν το οξυγόνο, το δικό της δεν το κράταγε… κατέβαινε… η οποία κοιμόταν από την Παρασκευή και κατέληξε το Σάββατο. Η ειρωνεία ήταν ότι ο εγκεφαλογράφος δεν κατέγραψε ποτέ επιληπτικό επεισόδιο. Άρα, τα επεισόδια αυτά που πάθαινε ήταν από το οξυγόνο, όχι επιληπτικά. Αλλάξανε βέβαια την αγωγή. Και όταν ήρθε η ΜΕΘ, γιατί ήρθε πολύ γρήγορα στο «Αγλαΐα» και οι γιατροί, εκεί, το παιδί ήταν εν ζωή.
Στα χέρια τους κατέληξε. Γιατί εγώ ήξερα πότε αρχίζουν τα επεισόδια, τα έβλεπα στο μόνιτορ, γιατί ανέβαιναν οι σφίξεις στις 160, 170 και από την αρχή δεν άφηνα χρόνο να χαθεί, φώναζα και ερχόντουσαν. Από την αρχή. Γιατί καταλάβαινα πότε αρχίζει ένα επεισόδιο.
Και η ΜΕΘ βγήκε στα δέκα λεπτά που ήμουν έξω και μου λέει «ξέρετε κάτι… το παιδί έφυγε». Και του είπα «δεν το δέχομαι». Αυτή ήταν η κουβέντα μου, «γιατί αυτό το παιδί έχει έρθει μετά από 55 λεπτά πίσω… θα πάτε πάλι μέσα και θα συνεχίσετε όσο πρέπει να συνεχίσετε, στα 10 λεπτά δεν μου λέει εμένα κάτι». Και όντως μπήκε και βγήκε μετά από μιάμιση ώρα. Ο βηματοδότης δούλευε ως βηματοδότης, αλλά ποτέ ως απινιδωτής. Τώρα, αυτό γιατί; Δεν μπορώ να σας το εξηγήσω εγώ.
Και να σας πω ότι το μηχάνημα στην ώρα της τελετής χτύπησε; Με το παιδί νεκρό; Μέσα στην εκκλησία; Την ώρα της τελετής άρχισε και χτύπαγε το μηχάνημα».
Ο απινιδωτής;
«Ο απινιδωτής».
