Μοιράσου το αρθρο!
Κανένας συγγενής του 44χρονου από το Πακιστάν, γνωστού στην περιοχή με το όνομα «Ευτύχας», που βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του, στις 18 Οκτωβρίου, δεν έχει εντοπιστεί ακόμη.
Η σορός του άτυχου αλλοδαπού, ο οποίος όπως αποδείχτηκε, είχε για πραγματικό του φίλο μόνο ένα σκυλάκι, το οποίο παρέμενε δίπλα του, ακούνητο σαν άγαλμα να πενθεί, μέχρι τον εντοπισμό του από τις αρχές, παραμένει στον νεκροθάλαμο του Γενικού Νοσοκομείου Βόλου.
Οι αστυνομικές αρχές έχουν επιδοθεί σε αγώνα δρόμου, προκειμένου να εντοπίσουν, όπως προβλέπει το πρωτόκολλο, συγγενείς του, το έργο όμως που καλούνται να φέρουν σε πέρας είναι αρκετά δύσκολο, αφού είναι λίγα τα στοιχεία που έχουν για τον 44χρονο Πακιστανό.
Η Αστυνομία έχει επικοινωνήσει με την πρεσβεία της χώρας του, ενημερώνοντας για τον θάνατο, καθώς ο αλλοδαπός δεν μπορεί να ταφεί, αν δεν βρεθούν οι συγγενείς του.
Σήμερα, όμως, σχεδόν δέκα μέρες μετά, κανείς συγγενής του δεν έχει επικοινωνήσει με τις αρχές και οι έρευνες συνεχίζονται. Ντόπιοι κάτοικοι, πάντως, λένε ότι είναι γόνος πολυμελούς οικογένειες, αφού πάντοτε τον άκουγαν να μιλάει στο κινητό και να επικοινωνεί μαζί τους.
Εξαιτίας της αναμονής δεν έχει πραγματοποιηθεί και η νεκροψία – νεκροτομή για τα ακριβή αίτια θανάτου του, τα οποία ακόμη δεν έχουν διαλευκανθεί.
Ο άτυχος 44χρονος ήταν εγκαταστημένος στον Πλατανιά εδώ και πολλά χρόνια, γι’ αυτό θεωρούταν πλέον ντόπιος κάτοικος της περιοχής από τους συγχωριανούς του. Εργαζόταν εποχιακά σε χωράφια και ήταν πολύ ήσυχος. Κάτοικοι της περιοχής έκαναν λόγο για έναν συμπαθητικό άνθρωπο, ήρεμων τόνων, που δεν ενοχλούσε ποτέ κανέναν.
Ο 44χρονος διέμενε σε σπίτι που του είχε παραχωρήσει Γερμανίδα και φαινόταν να είναι συμβιβασμένος με τη ζωή που ζούσε, αφού παρέμενε στην περιοχή 20 και πλέον χρόνια.
Συγχωριανός του λέει: «Κυκλοφορούσε πότε με ένα κινητό στο χέρι για να επικοινωνεί ποιος ξέρει με ποιους στην πατρίδα του, πότε με το σκυλί του και κάμποσα βράδια αρκετά μεθυσμένος, χωρίς όμως ποτέ να γίνει “βάρος”. Έκανε κάποια μεροκάματα δεξιά κι αριστερά και γενικά ο Ευτύχας είχε βρει την περπατησιά του όλα αυτά τα χρόνια στο χωριό κι έδειχνε να του αρέσει η ζωή αυτή».
