Ο εκλογικός νόμος «έθαψε» τις υποκλοπές – ONLARISSA.GR Νέα Ειδήσεις Λάρισα

Του απεσταλμένου μας στη ΔΕΘ, Ανδρέα Γιουρμετάκη

Η ΑΛΛΑΓΗ του εκλογικού νόμου που προεξοφλούσε όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα η συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών της κυβέρνησης, ήταν η δεύτερη «μπανανόφλουδα» που μπορούσε να πατήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης αν άκουγε τις εισηγήσεις των στενών του συνεργατών. Και κατ’ αυτό τον τρόπο, μετά την υπόθεση των υποκλοπών που έφθειρε το προφίλ του ως κεντρώου πολιτικού, θα ήταν το δεύτερο μετέωρο βήμα του πρωθυπουργού που θα οδηγούσε σε ολίσθημα. Ένα ολίσθημα που θα θόλωνε και το προφίλ του ως «θεσμικού παίκτη». Προφίλ που από τον κατηγορηματικό τρόπο με τον οποίο αναφέρθηκε στο θέμα τόσο της μη αλλαγής του εκλογικού νόμου, όσο και σ’ εκείνο της ολοκλήρωσης του εκλογικού κύκλου της κυβέρνησης με εξάντληση της τετραετίας, είναι προφανές ότι είναι αδιαπραγμάτευτη «σταθερά» για τον ίδιο.

ΕΠΙΠΛΕΟΝ, με τη φράση «εγώ δεν είμαι κωλοτούμπας» και την πρόκληση στον κ. Τσίπρα να ζητήσει αυτός αλλαγή του εκλογικού νόμου ώστε να αποφευχθεί το ενδεχόμενο της ακυβερνησίας, προανήγγειλε τον τρόπο με τον οποίο θα προσπαθήσει να διεκδικήσει το – κατά τους απαισιόδοξους των συνεργατών του – σχεδόν ανέφικτο μιας εκλογικής επιτυχίας: «Αυτοδυναμία ή χάος». Αυτή θα είναι η συμπύκνωση της προεκλογικής του ρητορικής που προδιαθέτει για έντονο κλίμα πόλωσης. Φρόντισε άλλωστε, να περιγράψει το χάος αναφερόμενος στην «θεωρητική» – όπως τη χαρακτήρισε – πιθανότητα σχηματισμού κυβέρνησης από την πρώτη κάλπη με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα και τη στήριξη ή ανοχή των κ.κ. Ανδρουλάκη, Βαρουφάκη και Κουτσούμπα. Ένα σενάριο «πολιτικής τερατογένεσης» όπως το χαρακτήρισε, που μπορεί να κινητοποιήσει τόσο τους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας όσο κι εκείνους του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ που απεύχονται συνεργασία του κόμματός τους με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και να πιέσει τους ψηφοφόρους του ευρύτερου δεξιού χώρου που προσβλέπουν σε κόμματα τα οποία τοποθετούνται είτε δεξιότερα της Ν.Δ., είτε στις παρυφές της. Περιγράφοντας άλλωστε, την μεγάλη σημασία του αποτελέσματος της πρώτης κάλπης, προδιέγραψε ότι «η θεωρία της χαμένης ψήφου θα είναι η δεύτερη θεμέλια λίθος του πολωτικού κλίματος που θα κυριαρχήσει». Και καθώς το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ είναι το κόμμα που θα πιέσει περισσότερο η ακραία πόλωση, φρόντισε να εκθέσει στους ψηφοφόρους του τον Νίκο Ανδρουλάκη και να τον απομονώσει από αυτούς, λέγοντας ότι η πορεία του ήταν εξ’ αρχής προδιαγεγραμμένη προς τον ΣΥΡΙΖΑ, αποκαλύπτοντας την άρνησή του να συναντηθεί μαζί του αφότου εξελέγη πρόεδρος του κόμματός του. Κάνοντας μάλιστα ένα βήμα μπροστά, έσπευσε μεν να δικαιολογήσει την οργή του κ. Ανδρουλάκη για τις παρακολουθήσεις, αλλά και να τις χαρακτηρίσει «βούτυρο στο ψωμί του», ώστε να εξυπηρετηθεί η στρατηγική του για σύγκλιση με τον ΣΥΡΙΖΑ…

ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ο πρωθυπουργός, αναφερόμενος στον Ευάγγελο Βενιζέλο μετά από ερώτηση δημοσιογράφου, φρόντισε να καταστήσει ακόμη περισσότερο σαφές ότι οι δίαυλοί του προς το στελεχιακό δυναμικό του ΠΑΣΟΚ αλλά και τους ψηφοφόρους του, παραμένουν ανοιχτοί με τη φράση «μας ενώνουν πολύ περισσότερα απ’ όσα μας χωρίζουν» και θυμίζοντας εμφατικά ότι η σημερινή κυβέρνησή του δεν είναι «μονοκομματική» καθώς έχει στη σύνθεσή της στελέχη που προέρχονται κι από άλλους πολιτικούς χώρους. Ιδιαιτέρως εμφαντική για την υπεράσπιση του κεντρώου του προφίλ τέλος, ήταν η κατηγορηματική του άρνηση σε οποιαδήποτε συζήτηση για συνεργασία με την «Ελληνική Λύση» του Κυριάκου Βελόπουλου.

ΣΥΝΟΨΙΖΟΝΤΑΣ όλα τα παραπάνω δεν είναι λάθος να συμπεράνει κανείς ότι η συνέντευξη τύπου του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, που αναμένονταν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον λόγω της πίεσης που είχε δεχθεί απ’ όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης και μεγάλο μέρος της κοινωνίας για την υπόθεση των υποκλοπών, κύλησε για τον ίδιο κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Κι αυτό δεν οφειλόταν στην αδυναμία των δημοσιογράφων να τον «στριμώξουν» με ερωτήσεις που δήθεν θα τον έφθαναν σε αδιέξοδο, όπως σχολίασε για άλλη μία φορά ο ψηφιακός όχλος, αλλά στο γεγονός ότι η φημολογία όλου του προηγούμενου χρονικού διαστήματος περί αλλαγής του εκλογικού νόμου, είχε βάλει σε δεύτερη μοίρα την υπόθεση των παρακολουθήσεων. Με αποτέλεσμα η κατηγορηματική απάντηση του πρωθυπουργού για τη μη αλλαγή του εκλογικού νόμου, η πρόκληση προς την Αριστερά εάν θέλει να συμβάλει η ίδια ώστε να αλλάξει ο εκλογικός νόμος και το δίλημμα «εμένα ή τον Τσίπρα» που έθεσε πρόωρα στο εκλογικό σώμα, να μεταφέρουν το κέντρο βάρους της συνέντευξης από τις παρακολουθήσεις στο προεκλογικό παιχνίδι.

ΑΚΟΜΗ και οι ερωτήσεις των αντιπολιτευόμενων εφημερίδων της «Αυγής» και της «Εφημερίδας των Συντακτών» (στους οποίους για άλλη μία φορά κατά απαράδεκτο τρόπο δόθηκε ο λόγος στο τέλος) δε στάθηκαν ικανές να εκτρέψουν τη συνέντευξη, η ροή της οποίας επέτρεπε στον κ. Μητσοτάκη σχεδόν να την απολαμβάνει.

Έχει την τύχη βλέπετε να είναι ο μόνος από τους πρωθυπουργούς της μεταπολίτευσης που έχει ως αντίπαλο έναν πρώην πρωθυπουργό οι νωπές μνήμες από τη διακυβέρνηση του οποίου, του επιτρέπουν να θέτει ευθέως διλήμματα στον Ελληνικό λαό και ως προς το μοντέλο διακυβέρνησης και ως προς τις κυβερνητικές επιδόσεις και ως προς τη γενικότερη πολιτική συμπεριφορά.