Μοιράσου το αρθρο!
Χαρούμενους επισκέπτες υποδέχθηκε το δικαστικό μέγαρο στο Βόλο την περασμένη Δευτέρα, όταν μαθητές της 2ας και 3ης γυμνασίου πραγματοποίησαν εκεί επίσκεψη στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού τους προγράμματος, και συγκεκριμένα του μαθήματος της Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής.
Τα παιδιά, μέλη του δεκαπενταμελούς συμβουλίου, μαζί με τον διευθυντή και την κοινωνική λειτουργό του σχολείου τους , είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν με την Εισαγγελέα ανηλίκων, Μαρία- Σοφία Βαΐτση, σε μια κουβέντα που κράτησε αρκετές ώρες με αμείωτο ενδιαφέρον και πολλές οξυδερκείς απορίες από την πλευρά των μαθητών.
Από τις πρώτες κιόλας ερωτήσεις, έγινε εμφανές το υψηλό επίπεδο ενημέρωσης των παιδιών, που φάνηκε να ενδιαφέρονται πέρα από τα βασικά της νομικής επιστήμης, και για ζητήματα με ξεκάθαρες κοινωνικές προεκτάσεις, όπως η αστυνομική βία και το bullying.
Αρχικά, οι μαθητές ζήτησαν διευκρινήσεις για νομικά θέματα, όπως τι σημαίνει πραγματογνωμοσύνη και αν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ενώπιον του δικαστηρίου στοιχεία που έχουν συλλεχθεί με παράνομη μέθοδο, με την εισαγγελέα να διαλευκάνει τις απορίες τους μέσα από ερωτήσεις που όξυναν το κριτικό πνεύμα των παιδιών.
Σύντομα, όμως, η συζήτηση έφθασε σε μεγάλα κοινωνικά ερωτήματα, με τους μαθητές να εκφράζουν τους έντονους προβληματισμούς τους για το θέμα της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας. Κέντρο της συζήτησης ο 16χρονος Κώστας Φραγκούλης, ο οποίος έχασε την μάχη με την ζωή λίγες μέρες αφότου δέχτηκε σφαίρα στο κεφάλι από αστυνομικό της ομάδας ΔΙΑΣ, στο πλαίσιο καταδίωξής του για κλεμμένη βενζίνη των 20 ευρώ.
Δεν ήταν όμως αυτός ο μόνος προβληματισμός των μαθητών, καθώς τελικά αναφέρθηκε το μείζων ζήτημα της σχολικής κοινωνίας, το bullying. Με αφορμή την πρόσφατη περίπτωση της 14χρονης στην Αργαλαστή που δεχόταν συστηματικά κακοποίηση από συμμαθητές της, συζητήθηκε η σημασία της αλληλεγγύης των μαθητών σε όσα παιδιά πέφτουν θύματα ανάλογων περιστατικών.
Στην περίπτωση της 14χρονης σημαντικό ρόλο έπαιξε το αντίστοιχο δεκαπενταμελές συμβούλιο του δικού της σχολείου: τα παιδιά εκεί είχαν συντάξει ειδική επιστολή προς την διεύθυνση σχετικά με ξυλοδαρμό της, που βοήθησε να φέρει στην επιφάνεια όσα περνούσε η κοπέλα.
Στην συζήτηση αυτή, κάποια από τα παιδιά ομολόγησαν τους δισταγμούς τους σχετικά με το αν θα έπαιρναν θέση, καθώς, όπως είπαν, αν το έκαναν θα χαρακτηρίζονταν από συμμαθητές τους ως «καρφιά».
Στο σημείο αυτό, η εισαγγελέας συμβούλευσε με έξυπνες ερωταπαντήσεις τους μαθητές, οι οποίοι κατέληξαν πως πρέπει να εμπιστεύονται την συνείδηση τους, κρίνοντας μόνοι τους αν είναι σημαντικότερο να σιωπήσουν για να μην τους αποδοθεί ένας χαρακτηρισμός ή να πάρουν θέση, ενημερώνοντας τους υπεύθυνους και βοηθώντας έτσι έναν συμμαθητή τους.
