Μοιράσου το αρθρο!
Γεννήθηκε στις 24 Ιουνίου, στα γενέθλια του Ιωάννη του Πρόδρομου. Τον βάφτισαν Ιωάννη. Ο Ιωάννης ήταν πάνω κάτω 27 χρονών. Καλό παιδί, καλός σύζυγος , υπόδειγμα πατέρα. Εργαζόταν σκληρά, καθημερινά στην βιοπάλη για τον άρτον ημών τον επιούσιο. Ήταν 27 Αυγούστου 1987. Η γυναίκα του τού είπε.
Γιάννη , αύριο είναι ο εσπερινός για την Αποκεφάλιση του Αγίου Ιωάννη του Πρόδρομου, φρόντισε να έρθεις έγκαιρα από την δουλειά , να πάμε εκκλησία.
-Δεν ξέρω , θα δω , έχω πολλή δουλειά , μουρμούρισε ο Ιωάννης
-Μα είναι η γιορτή σου…θα πρέπει να πας…ο άγιος σου που γιορτάζει..
-Πήγα στα γενέθλιά του, είναι ανάγκη να πάω και τώρα ; αυθαδίασε με αναίδεια ο Ιωάννης που …δεν τα πήγαινε και πολύ καλά με το θέμα «εκκλησία»
-Θα σε περιμένω με τα παιδιά να πάμε όλοι μαζί… Γίνεται Ιωάννης και να μην πας σε μια τόσο μεγάλη γιορτή;
Η κουβέντα έληξε άδοξα. Ούτε και η σύζυγος ήθελε να εμπλακεί σε άλλες συζητήσεις . ήξερε τις απόψεις του. Αλλά έλα που υπήρχαν και τρία παιδιά στη μέση. Τι παράδειγμα έδιναν σαν γονείς;
-Τουλάχιστον την ημέρα της γιορτής θα έρθεις μαζί μας ; Έχεις άδεια ..
-Ε δεν ξέρω μάλλον θα πάω κυνήγι…
Παραμονή της γιορτής κι ο Γιάννης δεν φάνηκε. Είχε πολλή δουλειά, δεν ευκαιρούσε για τον Ιωάννη τον Πρόδρομο …Είχε και δουλειές να κάνει… Φτάνει πια να με ζαλίζεις ου ου …
Η νεαρή σύζυγος στενοχωρημένη πήρε τα παιδιά και πήγαν εκκλησία. Δόξασε τον Θεό για τον καλό σύζυγο που της έλαχε και τον καλό πατέρα στα παιδιά του. Σιγοψιθύρισε : « Συγνώμη άγιε μου Ιωάννη Πρόδρομε δεν τα κατάφερα ..έκανα ότι μπόρεσα …Φώτισέ τον εσύ..»
Τελείωσε ο εσπερινός. Επέστρεψαν στο σπίτι. Χαρά θεού το αυγουστιάτικο δειλινό. Τα παιδιά ξανοίκτηκαν παίζοντας χαρούμενα στην γειτονιά με τους φίλους τους.
Κάποια στιγμή ήλθε και ο Ιωάννης. Μα τι ήταν αυτό;; Αναστατωμένος, κατακόκκινος, φοβισμένος, αναμαλλιασμένος , τρομοκρατημένος, σοκαρισμένος …και προπάντων με ένα μεγάλο κόκκινο σημάδι γύρω από όλο τον λαιμό, ως να επρόκειτο… να αποκεφαλιστεί !
Το τραύμα ήταν βαθύ, κατακόκκινο, πλατειά η ουλή στον λαιμό… βαθύ χάραγμα από την μία άκρη ως την άλλη..Μα τι είχε συμβεί;
Εξήγησε κατατρομαγμένος ότι:
Κάποια παιδιά για τις ανάγκες του παιχνιδιού τους –άκου τώρα- έδεσαν ένα σχοινί! από την μια άκρη του δρόμου κάθετα , ως την άλλη …στερέωσαν μάλιστα το σχοινί σε δύο δοκούς αντίστοιχα στις δυο πλευρές του δρόμου. Το σχοινί δεν φαινόταν. Ο Γιάννης τρέχοντας με την μοτοσυκλέτα έπεσε ακριβώς πάνω στο τεντωμένο σχοινί , στο ύψος του λαιμού , ούτε πιο πάνω ούτε πιο κάτω… Ευτυχώς το σχοινί κόπηκε ….Θεία κραταιά προστασία ! Κι ο Γιάννης πέρασε μετά φόβου και τρόμου …με μια βαθιά χαρακιά σε όλο τον λαιμό, από το ένα αυτί ως το άλλο…
Ο Γιάννης καταρρακωμένος εξήγησε ότι δεν κατάλαβε πώς ακριβώς κόπηκε το σχοινί …δεν ήταν λεπτό… ούτε εύκολο να κοπεί… ήταν ένα θαύμα , το πώς κόπηκε …Θα σκοτωνόταν εάν δεν….
Το άλλο πρωί βέβαια , ξημερώνοντας στις 29 του Αυγούστου, ο Γιάννης βεβαίως τίμησε έμπρακτα την Αποκεφάλιση του Αγίου Ιωάννη του Πρόδρομου, μεταβαίνοντας πολύ πρωί στην εκκλησία !
Το σημάδι στον λαιμό ήταν τόσο έντονο που προκαλούσε αμέσως τα ερωτηματικά από φίλους και γνωστούς..
-Μα τι έπαθες;
– Το και το… Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος έφτασε έγκαιρα και έκοψε το σχοινί… Την γλύτωσα , μόνο με το τραύμα στον λαιμό…
Το σημάδι έμεινε για πολύ καιρό, θυμίζοντας την αποκεφάλιση του αγίου και την κραταιά προστασία του…
………………………………………………………………………………………………..
Ο παππούς Γιάννης σήμερα διηγείται στα εγγόνια του την ιστορία …Ας είναι καλά ο άγιος , με προστάτεψε!
Φοβερός ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος ! Να τιμάτε την μνήμη του!
Προς δόξαν Θεού!
ΤΗΣ ΛΟΥΚΙΑΣ ΒΟΥΡΓΙΑ – ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ
* Τέως Επιθεωρήτρια Δημοτικής Εκπαίδευσης Κύπρου
