Σε μια σπάνια εξομολόγηση προχώρησε ο Λευτέρης Ελευθερίου στη συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα On Time και τη δημοσιογράφο Ρενέ Σαραντινού. Ο ηθοποιός αναφέρθηκε και σε ένα περιστατικό που τον σόκαρε όταν ακόμη ήταν πολύ μικρός και μέχρι σήμερα αποτελεί πληγή για εκείνον.
Οι εύθυμοι ρόλοι σου μας παρασύρουν να σκεφτόμαστε ότι είσαι ένας άνθρωπος που δεν τον έχει “γονατίσει” η στεναχώρια. Είναι κάτι που ισχύει;
Όχι, δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Προσπαθώ, ναι, όσο είμαστε καλά κι έχουμε την υγεία μας. Δεν έχω αφήσει να με φέρει κάτι στο τέρμα. Σε μικρή ηλικία σκοτώθηκε ο κολλητός μου, κι αυτό ήταν κάτι που έπρεπε να το διαχειριστώ, έπρεπε να κάνω τις σκέψεις μου, να δεχτώ κάποια πράγματα.
Τι συνέβη;
Ο κολλητός μου σκοτώθηκε με μηχανή, κι από τότε έχω τρομερή φοβία με τις μηχανές. Έχω φέρει όλο αυτό το πένθος, το οποίο βίωσα σε πολύ μικρή ηλικία, ήμασταν δεκαέξι ετών τότε. Κάναμε συνέχεια παρέα, κι οδηγούσε τη μηχανή με εμένα συνοδηγό, θα μπορούσε να είμαι κι εγώ μαζί του εκείνη τη στιγμή, αλλά δεν ήμουν…
Το παιδί ήταν μόνο του όταν σκοτώθηκε, πολύ βαρύ για μένα αυτό. Ήταν σαν αδελφός μου, γνωριζόμασταν χρόνια, ήταν στο σπίτι μου συνέχεια… Είχα γνωρίσει τους πρώτους του έρωτες, τα είχα περάσει μαζί του, τις εξομολογήσεις του, τους φόβους του, ήμασταν κολλητοί, σαν αδέλφια… Αυτό ήταν κάτι που με σόκαρε.
