Μύδρους κατά της κυβέρνησης για τους χειρισμούς της στο θέμα της ρήτρας αναπροσαρμογής στην ηλεκτρική ενέργεια, εξαπολύει ο πρόεδρος της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας και του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών Δημήτρης Βερβεσός.
Μιλώντας στο onlarissa.gr κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη Λάρισα, ο κ. Βερβεσός κάνει λόγο για «ληστρική επιδρομή» ενώ καταγγέλλει πως η ρήτρα ουσιαστικά ενσωματώνεται στο λογαριασμό και θα ζούμε με αυτή για… πολλά χρόνια, εάν δεν υπάρξει δικαστική αντιμετώπισή της.
Χειμαρρώδης, ο έγκριτος νομικός δε διστάζει να αγγίξει και μάλιστα χωρίς να στρογγυλεύει γωνίες, το μείζον θέμα της περιπλοκής μεταξύ της εκτελεστικής και της δικαστικής εξουσίας, λέγοντας χαρακτηριστικά πως στη χώρα μας «πολλές φορές λειτουργούν υπόγειες και θεσμικές συμφύσεις που δεν επιτρέπουν την πλήρη, την πραγματική ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης».
Ο κ. Βερβεσός αναφέρεται και στη Λερναία Ύδρα της καθυστέρησης στην απονομή Δικαιοσύνης, κατηγορώντας τις εκάστοτε κυβερνήσεις για ανικανότητα και την παρούσα για προσπάθεια στοχοποίησης του δικηγορικού κόσμου.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ Απόστολο Ράιδο
Έχετε ως Δικηγορικοί Σύλλογοι προσφύγει μαζί με καταναλωτικές οργανώσεις κατά της ρήτρας αναπροσαρμογής ζητώντας την ακύρωσή της και την επιστροφή των χρημάτων που πλήρωσαν οι καταναλωτές…
Πρόκειται για μία αλόγιστη αύξηση στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος η οποία έχει φέρει ηλεκτροπληξία σε όποιους άνοιξαν τους τελευταίους μήνες τους λογαριασμούς τους και αντιλήφθηκαν τη ληστρική αυτή επιδρομή στα εισοδήματα του μέσου πολίτη, που έχουν κάνει οι παραγωγοί και οι πάροχοι ηλεκτρικής ενέργειας.
Η κυβέρνηση λέει πως η ρήτρα αναστέλλεται. Η αντιπολίτευση την κατηγορεί για εξαπάτηση, επισημαίνοντας πως δεν αναστέλλεται αλλά ενσωματώνεται στους λογαριασμούς. Τι ισχύει τελικά;
Η ρήτρα έχει κρυφτεί μέσα στο λογαριασμό. Είναι προφανές βέβαια ότι δε θα έχουμε τις ίδιες αυξήσεις με αυτές που προβλέπονταν με τον περιβόητο μαθηματικό τύπο, αλλά είναι επίσης δεδομένο πως όταν λειτουργεί το χρηματιστήριο ενέργειας και έχει μετατραπεί το ηλεκτρικό ρεύμα από κοινωνικό αγαθό, σε προϊόν χρηματιστηριακού τζόγου, όλες αυτές οι αυξήσεις που παίζουν οι διάφοροι παίκτες του χρηματιστηρίου, αυτό το κόστος που δεν είναι κόστος παραγωγής αλλά τζόγου, θα μεταφέρεται στον καταναλωτή. Μπορεί να μην πληρώνει τα ίδια λεφτά για ένα χρόνο, αλλά αντιλαμβάνεστε πως αυτό είναι για προεκλογικούς λόγους και θα τελειώσει με το τέλος των εκλογών, είτε γίνουν τον Σεπτέμβριο, είτε στο τέλος της τετραετίας. Άρα, είναι προφανές ότι με τη ρήτρα αναπροσαρμογής θα πορευτούμε πολλά χρόνια μαζί αν δεν την ακυρώσουμε δικαστικά.
Η απόφαση του Αρείου Πάγου ότι δε μπορεί να γίνει πιλοτική δίκη για τη ρήτρα αναπροσαρμογής, δημιουργεί μία αρνητική προδιάθεση σε ό,τι αφορά τη δικαστική εξέλιξη της δικής σας προσφυγής;
Κοιτάξτε, είχαμε πει ότι ο Άρειος Πάγος δεν είναι το αρμόδιο δικαστήριο να δικάσει αυτή την υπόθεση. Στις συλλογικές αγωγές υπάρχουν τα δικαστήρια τα οποία προστατεύουν τον καταναλωτή. Δεν έχει κανένα λόγο να εμπλακεί ο Άρειος Πάγος. Αυτό ήταν μία «ντρίπλα» της ΔΕΗ, να παρελκύσει τη διαδικασία, να καθυστερήσει την έκδοση της απόφασης, ώστε να εισπράξει για άλλους δυο – τρεις μήνες, όσο μπορούσε περισσότερο, κι άλλα χρήματα μέχρι να έρθει άλλος νόμος και να περιορίσει τα υπερκέρδη της ΔΕΗ δια μέσου της νομοθετικής παρέμβασης.
Είστε αισιόδοξος για τη δικαστική έκβαση της υπόθεσης;
Μέχρι τώρα έχουν εκδοθεί δύο δικαστικές αποφάσεις σε επίπεδο χορήγησης προσωρινής διαταγής, μία απόφαση του Αρείου Πάγου και πολλές αποφάσεις δικαστηρίων, όπου πλην μίας που είναι απορριπτική, όλες οι άλλες δέχονται την προσωρινή διαταγή, τη μη διακοπή της ηλεκτροδότησης, άρα σημαίνει ότι αυτά τα οποία εμείς λέμε, τα ακούνε και κάποιοι Έλληνες δικαστές.
Δε θεωρούμε πως οι μόνοι αγώνες που γίνονται είναι εκείνοι που κερδίζονται, αλλά οι μόνοι αγώνες που χάνονται, είναι εκείνοι που δε γίνονται ποτέ.
Κάποια στιγμή, κάποια κυβέρνηση, διαχρονικά οφείλει να αντιληφθεί ότι το πρόβλημα της απονομής, είναι πρόβλημα Δημοκρατίας.
Ας έρθουμε στο τεράστιο ζήτημα των καθυστερήσεων στην εκδίκαση των υποθέσεων, που μας πάει πίσω σε όλα τα επίπεδα ως χώρα. Πρόσφατα ήχησε καμπανάκι από πλευράς Ευρωπαϊκής Ένωσης που σπεύδει να συνδέσει ως προαπαιτούμενο την εκταμίευση χρημάτων προς τη χώρα μας, με την επίσπευση του έργου της δικαιοσύνης. Πιστεύετε ότι οι χειρισμοί που είδαμε μέσα στη κρίση, μέσα από τα τρία μνημόνια ήταν αρκετοί; Το αποτέλεσμα δυστυχώς καταμαρτυρά το αντίθετο…
Τόσα χρόνια η Ελλάδα είναι στην τρίτη χειρότερη θέση μεταξύ των χωρών στον πίνακα κατάταξης που αφορά την καθυστέρηση της απονομής δικαιοσύνης. Τόσα χρόνια έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να λέμε για την απονομή της δικαιοσύνης. Έπρεπε να έρθει η Ευρωπαϊκή Ένωση για να επισημάνει αυτό, να μας απειλήσει με χρήματα, κυρίως όμως για τομείς που δεν αφορούν τον πολίτη, αλλά για επενδύσεις, για τηλεπικοινωνίες, για μεγάλα έργα. Αυτό που επισημαίνει η Ε.Ε. δεν αφορά όμως τον Έλληνα πολίτη που κάνει 15 και 17 χρόνια για να πάρει μία αποζημίωση από ένα δημόσιο νοσοκομείο αν έχει πάθει μία ηθική βλάβη, που κάνει 20 χρόνια να πάρει μία δικαστική απόφαση από μία μισθωτική σχέση ή έναν που κάνει 5 χρόνια να λύσει μία κτηματολογική διαφορά που έχει.
Δυστυχώς αυτή η επιτάχυνση που επεσήμανε η κυρία Βερστάγκερ – αν επεσήμανε – στον Έλληνα πρωθυπουργό, προφανώς αφορά τις μεγάλες επενδύσεις και τα μεγάλα έργα. Δεν αφορά την καθημερινότητα του πολίτη.
Κάποια στιγμή, κάποια κυβέρνηση, διαχρονικά οφείλει να αντιληφθεί ότι το πρόβλημα της απονομής, είναι πρόβλημα Δημοκρατίας. Είναι πρόβλημα κράτους δικαίου που αφορά τον Έλληνα πολίτη ο οποίος δε μπορεί να ταλαιπωρείται καθημερινά με αποτέλεσμα το θύμα να βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να μη μπορεί να δικαιωθεί και στην ουσία να αναπαράγονται οι γκρίζες περιοχές δικαίου οι οποίες είναι έξω και πέρα από τη λογική ενός ευνομούμενου κράτους του Δυτικού πολιτισμού.
Μία σημαντική παράμετρος αυτής της παθογένειας που συζητάμε τώρα, είναι το θέμα των αναβολών. Πάμπολλες αναβολές που δίνονται με ευκολία σε υποθέσεις, πολλές φορές όχι επί της ουσίας, αλλά για αποφύγει κάποιος την εκδίκαση. Υπήρξε μια προσπάθεια από πλευράς Υπουργείου να προσεγγιστεί το ζήτημα, η οποία όμως βρήκε σφοδρή αντίδραση και οδήγησε σε αναδίπλωση…
Πρόκειται για προσπάθεια στοχοποίησης και δημιουργίας πρόσκαιρων εντυπώσεων ότι για το πρόβλημα φταίνε οι αναβολές και οι δικηγόροι. Ξεχνά και παραλείπει να πει ότι για μία ποινική υπόθεση που κάνει έξι χρόνια στο ακροατήριο, ακόμη και δύο αναβολές να πάρει, δεν εξηγείται γιατί διήρκεσε έξι χρόνια. Για μία αστική υπόθεση που δικάζεται σήμερα και προσδιορίζεται μετά από τρία χρόνια, κανείς δε μας λέει τι συμβαίνει εκεί. Για μία υπόθεση του Ειρηνοδικείου που στο Εφετείο θέλει 4 χρόνια να προσδιοριστεί, κανείς δε μιλάει.
Βρήκαμε το θέμα των αναβολών για να χτυπήσουμε τον εύκολο στόχο, τους δικηγόρους. Γιατί πάντοτε λειτουργούμε με εξιλαστήρια θύματα και αποδιοπομπαίους τράγους. Αυτή η πολιτική είναι πρόσκαιρη και τα φληναφήματα κρατάνε λίγο. Δυστυχώς οι μαθητευόμενοι μάγοι των διαφόρων κυβερνήσεων που πέρασαν από αυτό τον τόπο, δεν μπόρεσαν να λύσουν το πρόβλημα. Αυτοί οφείλουν να μας πουν γιατί τόσα χρόνια δε το έλυσαν και όχι να πετάνε το μπαλάκι ούτε στους δικαστές, ούτε στους δικηγόρους.
Στην Ελλάδα υπάρχει τυπικά ανεξάρτητη δικαιοσύνη και θεσμικά κατοχυρωμένη. Δυστυχώς πολλές φορές λειτουργούν υπόγειες και θεσμικές συμφύσεις που δεν επιτρέπουν την πλήρη, την πραγματική ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.
Έχει γίνει μία σημαντική προσπάθεια – και η αλήθεια είναι ότι μας ανάγκασε και η πανδημία – ψηφιοποίησης του κράτους. Είχε θετικό και ουσιαστικό αντίκτυπο όλο αυτό στη Δικαιοσύνη;
Πράγματι έγιναν πολύ σημαντικά βήματα στον τομέα της ηλεκτρονικής δικαιοσύνης. Προχώρησαν πράγματα που είχαν κολλήσει πολύ. Η πανδημία βοήθησε να φύγουν αγκυλώσεις της δημόσιας γραφειοκρατίας και το υπουργείο Ψηφιακής διακυβέρνησης έκανε πολύ σοβαρά βήματα. Όμως και σε αυτό βοήθησαν οι Δικηγορικοί Σύλλογοι με την ηλεκτρονική βοήθεια και μέσα από άλλες εφαρμογές που στήριξαν. Θα πρέπει όμως να αντιληφθούμε πως αν δεν προσληφθούν υπάλληλοι για να μπορέσουν να καλύψουν τα υπαρκτά κενά, όσες μηχανές και να υπάρχουν, αν δεν υπάρχουν άνθρωποι νέοι με σύγχρονες ψηφιακές δεξιότητες, το σύστημα δε θα πετύχει.
Θέλω να κλείσω με ένα θέμα μείζονος σημασίας, Δημοκρατίας, που έχει να κάνει με την περιπλοκή – αν όχι διαπλοκή – μεταξύ των εξουσιών. Βλέπουμε ακόμη και σήμερα να στήνονται ειδικά δικαστήρια σε υποθέσεις που εμπλέκονται ανώτατοι δικαστικοί. Θέλω να μου πείτε πώς πιστεύετε – αν πιστεύετε – ότι μπορούμε να βγούμε κάποια στιγμή από αυτό το ομιχλώδες και δυσώδες τοπίο…
Στην Ελλάδα υπάρχει τυπικά ανεξάρτητη δικαιοσύνη και θεσμικά κατοχυρωμένη. Δυστυχώς πολλές φορές λειτουργούν υπόγειες και θεσμικές συμφύσεις που δεν επιτρέπουν την πλήρη, την πραγματική ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Ως επί το πλείστον εντοπίζεται στον τομέα με τις πολιτικές δίκες και την ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής, όμως κυρίως συνέχεται με τη δυνατότητα που δίνει σήμερα η Ελληνική Πολιτεία σε αφυπηρετούντες δικαστικούς, να τοποθετούνται μετά σε θέσεις ευθύνης. Δικαστικοί που προφανώς για να πάρουν μία θέση μετά σε μία ανεξάρτητη αρχή, σε μία δημόσια αρχή, σε μία πρωθυπουργία, ως σύμβουλοι του πρωθυπουργού, προφανώς είναι τα «καλά παιδιά» της κυβέρνησης και δεν είναι μόνο ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου, ο αντιπρόεδρος και το ΣτΕ που περιμένει για να πάρει μία τέτοια θέση, αλλά είναι και ο απλός δικαστής που μπορεί να είναι εφέτης, πρόεδρος εφετών ή αεροπαγίτης, σύμβουλος της Επικρατείας, ο οποίος περιμένει με την αφυπηρέτησή του να πάρει μία θέση σε ανεξάρτητη αρχή.
Αυτή η σύμφυση πολιτικής και δικαστικής εξουσίας, έχει επιτείνει το φαινόμενο της ουσιαστικής έλλειψης ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης και πρέπει άμεσα να καταργηθεί. Εμείς έχουμε ζητήσει όλοι οι αφυπηρετούντες δικαστικοί λειτουργοί να μη τοποθετούνται μετά τη συνταξιοδότησή τους σε οποιαδήποτε δημόσια θέση, αν δε περάσει ένα ικανό διάστημα τριών – πέντε χρόνων.
Σας ευχαριστώ πολύ γι’ αυτή τη συζήτηση.
Κι εγώ σας ευχαριστώ.
