Απόστολος Αγναντής: Ο μακροβιότερος επαγγελματίας της Λάρισας – 53 χρόνια διατηρεί κουρείο στο ίδιο σημείο

Εύκολα θα μπορούσαμε να τον χαρακτηρίσουμε, ως τον… τελευταίο των Moϊκανών. Όταν το 1960, 14 ετών ήρθε στη Λάρισα, από το Μελισσοχώρι, για να μάθει την τέχνη του κουρέα, δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι το 2022 θα είναι ο μακροβιότερος επαγγελματίας, που διατηρεί το κουρείο του στο ίδιο σημείο στο κέντρο της πόλης εδώ και 53 χρόνια! Μάλιστα, όπως χαρακτηριστικά λέει ο ίδιος: «Θα συνεχίσει να κουρεύει για όσο αντέχει…».

Αυτός είναι ο κύριος Απόστολος Αγναντής, ο οποίος το 1960 ξεκίνησε ως βοηθός κουρέα, σε ένα κουρείο της εποχής επί της οδού Παναγούλη, λίγα μέτρα από το γωνιακό καφενείο «Αβέρωφ», το οποίο βρισκόταν στη συμβολή των οδών Κύπρου και Παναγούλη. Τα έξι χρόνια που δούλεψε ως βοηθός κουρέα, ήταν αρκετά για να του «μάθουν την τέχνη» όπως λέει ο ίδιος. Κατά τη διετία 1967-1969, έκανε χρήση της ιδιότητάς του, στην 4^η Μ.Ο.Μ.Α. (Μικτές Ομάδες Μηχανημάτων Ανασυγκρότησης) Λαμίας αρχικά και στη συνέχεια, στα γραφεία της Διοίκησης Αγωγού Καυσίμων (ΔΑΚ) επί της οδού Παπακυριαζή, στη Λάρισα. Αυτή η περίοδος, ήταν ιδιαίτερα εκπαιδευτική για τον ίδιο, καθώς είχε αναλάβει την «περιποίηση της κόμης», σχεδόν όλων των φαντάρων και των αξιωματικών αεροπορίας της Λάρισας.

Όταν τον Μάρτιο 1969 απολύθηκε από φαντάρος, η επαγγελματική του πορεία ήταν για τον ίδιο προδιαγεγραμμένη. Την 1^η Απριλίου 1969,  με τη στήριξη του Νίκου Γκρέτση, εμπόρου ξυλείας της εποχής, ο οποίος του παραχώρησε (με βοηθητική για τον ίδιο οικονομική συμφωνία), έναν χώρο στην οδό Νεοφύτου, άνοιξε το δικό του κουρείο. Έκτοτε, ο κύριος Απόστολος δεν έφυγε ποτέ από εκεί. Εδώ και 53 χρόνια, περιποιείται παιδιά, εφήβους και κυρίους όλων των ηλικιών, με την ίδια ζέση και όρεξη που είχε και στο ξεκίνημά του. Σύμφωνα με μαρτυρίες πελατών του, που χρόνια εμπιστεύονται την περιποίηση της κόμης τους στον κ. Αγναντή: «Αν σε περιποιηθεί ο κ. Απόστολος, δύσκολα θα αλλάξεις κουρέα».

Ερωτηθείς αν διατηρεί ένα πιο κλασσικό τύπο κουρέματος ή αν εφαρμόζει όλους τους τύπους, απαντάει με βεβαιότητα: «Όλους τους τύπους κουρέματος κάνω!.., Μάλιστα έρχονται πολλά νέα παιδιά και μου δείχνουν φωτογραφίες από περίεργα κουρέματα στο κινητό, τα οποία τα κάνω και αυτά! Και φεύγουν πολύ ευχαριστημένα. Αυτό μου δίνει και μένα χαρά. Το μόνο που έχω αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια είναι τα σύνεργα: Από την ψιλή και χονδρή μηχανή κουρέματος, πλέον χρησιμοποιώ ηλεκτρική μηχανή, και από το ξυράφι το ακόνιο και το λουρί περάσαμε στο σύγχρονο ξυράφι, για όσους θέλουν να ξυριστούν στον κουρέα…».

Ξυράφι, ακόνιο και λουρί… Τρομακτικές σχεδόν ακούστηκαν στα αυτιά μου οι λέξεις, ωστόσο ήταν τα βασικά ξυριστικά εργαλεία των κουρέων μέχρι τη δεκαετία του 1970, τα οποία πλέον, μόνο στις ελληνικές ταινίες του 1960 μπορούμε να συναντήσουμε ή ως «vintage» αντικείμενα, σε κουρεία όπως του κ. Αγναντή. Το ξυράφι ήταν το εργαλείο ξυρίσματος, το ακόνιο χρησίμευε για το τρόχισμα του ξυραφιού και το λουρί για το στρώσιμο του αθέρα (μέρος του ξυραφιού). Αυτό που παραμένει  «all time classic» για την περιποίηση της κόμης, είναι φυσικά το κλασικό ψαλίδι, που όσα χρόνια κι αν περάσουν παραμένει το ίδιο…

Βάσιμα λοιπόν μπορεί να του αποδοθεί ο τίτλος «τελευταίος των Μοϊκανών», ο οποίος, κ. Αγναντής, κάθε άλλο παρά κουρασμένος δείχνει από τα τόσα χρόνια λειτουργίας, αν και από το 1969 δουλεύει ασταμάτητα στο μαγαζί του, χωρίς να έχει αλλάξει το παραμικρό στο εσωτερικό του… Η είσοδος στο κουρείο του κ. Αγναντή, είναι η απόλυτη εμπειρία για τον καθένα, ένα ταξίδι στον χρόνο, με ιδιαίτερες επιλογές αναγνωσμάτων κατά την αναμονή, για όποιον ενδιαφερθεί να αφεθεί στα έμπειρα χέρια του, προς περιποίηση της κόμης του.

Κατερίνα Δημηνίκου