Του Ανδρέα Γιουρμετάκη
Μιλάει σπαστά ελληνικά και θυμάται τα πάντα. Έμεινε μία πενταετία στη Λάρισα και την αγάπησε σε σημείο που να αφηγείται «έχω έρθει από τότε ίσως και πάνω από 50 και 60 φορές στη Λάρισα, έχω φίλους εδώ, πέρασα υπέροχα χρόνια…»
Το όνομα Τζιόρτζιο Βαγιέχο (Jorge Luis Vallejos Rodrigues) στους νέους φιλάθλους της ΑΕΛ δε λέει τίποτα. Στους μεγαλύτερους ωστόσο, που έζησαν την ιστορική ομάδα στα «πέτρινα» (κυριολεκτικά πέτρινα) χρόνια της, ξυπνάει μνήμες μιας εποχής που έφυγε ανεπιστρεπτί…
Ο Τζιορτζιο Βαγιέχο ήταν ένας από τους πρώτους ξένους που φόρεσαν τη φανέλα της ΑΕΛ. Ήρθαν το 1972 όταν η ομάδα ήταν στη Β’ Εθνική Κατηγορία και κατάφεραν τη δεύτερη μόλις σεζόν της παρουσίας τους στη Λάρισα, να την οδηγήσουν στην Α’ Εθνική για πρώτη φορά στην ιστορία της… Όλοι από την Αργεντινή: Βαγιέχο, Μοράλες, Καβόλι, Χιλ, Ντάους και ο Λας Πάλμας που δεν έπαιξε ποτέ… Ήρθαν σαν Ελληνικής καταγωγής βεβαίως, ποδοσφαιριστές, γιατί την εποχή εκείνη απαγορευόταν να αγωνίζονται ξένοι στο Ελληνικό πρωτάθλημα.
— Έχεις Ελληνικές ρίζες, τον ρωτάω…
— (Γελάει) Καμία…! Υποτίθεται ότι ο παππούς μου που ήταν βέρος Αργεντίνος, ήταν Έλληνας!.. Μ’ αυτό το «παραμύθι» γίναμε όλοι δεκτοί στην Ελλάδα…
— Πώς «ανακαλύψατε» τη Λάρισα από την Αργεντινή;
— Ένας μάνατζερ την έκανε τη δουλειά. Ένας μάνατζερ που δεν είχε σχέση με την Ελλάδα, Χιλιανός ήταν! Έφερε στην Ελλάδα τότε σχεδόν όλη την πρώτη ομάδα μου, την Ατλάντα.
— Όλοι με παππούδες και γιαγιάδες Έλληνες; (γέλιο)
— Ναι!.. Ο Μοράλες, εγώ και ο Χιλ που ήρθαμε στη Λάρισα, ήμασταν συμπαίκτες στην Ατλάντα, στην Αργεντινή… Στην Ατλάντα έπαιζαν και δύο από τους πολλούς ξένους που έπαιζαν εκείνη την εποχή στον ΠΑΣ Γιάννενα, ο Γκλάσμαν (που Ελληνοποιήθηκε και έγινε Γκλασμάνης) και ο Μοντέζ, καθώς και ο τερματοφύλακας της ΑΕΚ, ο Νέστωρ Ερρέα…
— Πώς σας φάνηκε η Λάρισα τότε;
— Δεν ξέραμε τίποτε γι’ αυτή… Αλλά μείναμε πέντε χρόνια, ο κόσμος μας αγκάλιασε, κάναμε φίλους… Φίλους με τους οποίους είμαστε συνδεδεμένοι ακόμη… Εγώ είμαι σε επαφή με τον Παγκαρλιώτα, τον αρχηγό εκείνη της ομάδας, τον Σιαβάλα τον τερματοφύλακά μας…
— Θυμάσαι συμπαίκτες;
— (Γελάει) Όλους!
— …Και αρχίζει να αραδιάζει ονόματα με ρυθμό πολυβόλου:
— Κυριακίδης, Σημαντήρης, Λιαδέλης, Στεργιάδης, Μακρής – αυτοί οι δυο είχαν έρθει από τον ΠΑΟΚ τότε, όπως και ο Μαντζουράκης αργότερα -, Κυζίρογλου, Λέλης, Μπούτος, Ζάχος, Χαριτίδης, Αργυρίου, Δημήτρης και Μίλτος Σεϊταρίδης… Κι αργότερα ο Θωμάς Δράμαλης…
Εκείνη τη στιγμή, ένας από τους ιστορικούς αρχηγούς της ΑΕΛ, ο Τάκης Παραφέστας, του δίνει το τηλέφωνό του:
— Ο Δράμαλης είναι, του λέει…
— Μη λες ποιος είναι, λέει με τα σπαστά του Ελληνικά ο Βαγιέχο και παίρνει το τηλέφωνο:
— Δράμαλης!.. Ποιος είναι;
— Τζόρτζιο Βαγιέχο! Η απάντηση από την άλλη άκρη της γραμμής.
Πώς να μην τον θυμηθεί; Ήταν ο σταρ εκείνης της εποχής… Μπαλαδόρος παλαιάς κοπής και φοβερός γόης που είχε ξετρελάνει όλο το γυναικείο μαθητικό πληθυσμό της πόλης, με το εντυπωσιακό του παράστημα και το μακρύ μαλλί… Μικρή σε πληθυσμό τότε η Λάρισα και οι πέντε Αργεντινοί σε κάθε εμφάνισή τους στην πόλη ήταν θέμα συζήτησης…
Στα 73 του χρόνια σήμερα αναπολεί γελώντας:
— Παίζαμε στο τσιμέντο ρε φίλε… Στις πέτρες κυριολεκτικά. Να δες τη φωτογραφία! Δεν προλάβαμε να παίξουμε με χόρτο στο Αλκαζάρ… Στο τσιμέντο! Αλλά ωραία χρόνια!.. Η Λάρισα είναι μεγάλο κομμάτι στην καριέρα μου καθώς δεν άλλαξα πολλές ομάδες: Ατλάντα στην Αργεντινή, ΑΕΛ από το 1972 έως το 1975 και δύο σεζόν μετά ως το 1977 στη Σαν Αντρέου, στη σεκούντα ντιβιζιόν στην Ισπανία, πριν εγκαταλείψω και ασχοληθώ με τα τμήματα υποδομής της Μπαρτσελόνα…
Πίνει τον καφέ του με μερικούς από τους παλαίμαχους της ΑΕΛ και ρωτάει πότε είναι το επόμενο φιλικό τους για να μείνει ως τότε στη Λάρισα και να δει τους παλιούς του φίλους. Είναι κομμάτι της ζωής μου αυτή η πόλη, λέει…
Δείτε περισσότερες φωτογραφίες:
Ελάτε στην ομάδα μας στο viber για να ενημερώνεστε πρώτοι για τις σημαντικότερες ειδήσεις
